- ما عاشق شمال غربی اقیانوس آرام شدیم و می‌خواستیم هر تابستان آنجا زندگی کنیم.
- قیمت مسکن در منطقه مورد نظرمان خیلی بالا بود، پس به جای آن، زمینی خریدیم و یک تریلر قرار دادیم.
- زندگی خارج از شبکه آسان نیست، اما ما عاشق گذراندن ماه‌ها در هر سال در دل جنگل هستیم.
رویای زندگی در شبه‌جزیره المپیک واشنگتن، از تعطیلاتمان آنجا در سال ۲۰۱۰ آغاز شد.
من یک بروشور گردشگری درباره شهر پورت تاون‌سند برداشته بودم و با شوق برای شریکم، کارول، آن را بلند می‌خواندم، در حالی که از منطقه عبور می‌کردیم. این بروشور مکانی را توصیف می‌کرد که برای قایقرانی با کایاک، پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری عالی است، با جامعه‌ای فعال در زمینه بادبانی و جنگل‌های زمردین — همه چیزهایی که همسفر طبیعت‌دوست من عاشقش است.
وقتی درباره خانه‌های ویکتوریایی دلنشینش، بندر تاریخی، جشنواره‌های متنوع موسیقی و هنر، و جامعه پرجنب‌وجوش نویسندگان محلی خواندم، حتی بیشتر عاشق آن منطقه شدیم. این مکان ایده‌آل برای خانه دوم ما بود. در آن زمان، هر دوی ما در آریزونا کار و زندگی می‌کردیم و فقط برای سفرهای کوتاه به شمال غربی اقیانوس آرام برمی‌گشتیم.
اما ما فقط نمی‌خواستیم در آن منطقه تعطیلات بگذرانیم؛ می‌خواستیم پایه‌ای محکم بگذاریم و بخشی از جامعه باشیم، چند ماه در هر سال. متأسفانه، رویایمان از نظر مالی دور از دسترس به نظر می‌رسید، چون قیمت مسکن در منطقه همچنان رو به افزایش بود. بسیاری از آگهی‌ها بیش از ۵۰۰ هزار دلار قیمت داشتند، که خیلی بالاتر از بودجه ما بود.
چشم‌اندازمان ناامیدکننده به نظر می‌رسید، تا اینکه عامل املاکمان آگهی قطعه‌ای چوبی پر از درختان و گل‌های وحشی را، حدود ۳۰ دقیقه خارج از شهر، برایمان فرستاد. برق، فاضلاب یا آب نداشت و تنها سازه دائمی‌اش یک توالت عمومی بود. اما این ملک جاده‌ای توسعه‌یافته و دسترسی آسان به بزرگراه ۱۰۱، و همچنین سرویس عالی تلفن همراه و اتصال وای‌فای داشت.
و مهم‌تر از همه، در بودجه ما بود.
برای تحقق رویای داشتن خانه‌ای در واشنگتن، زندگی خارج از شبکه را در آغوش گرفتیم
در سال ۲۰۲۲، بدون دیدن از نزدیک، این ملک ۴.۶ هکتاری را به قیمت ۱۶۰ هزار دلار خریدیم و یک تریلر مقاوم ۲۰ فوتی Airstream Basecamp را به قیمت ۶۵ هزار دلار سفارش دادیم تا به عنوان خانه جدیدمان استفاده شود.
به جای توسعه زمین، تصمیم گرفتیم خارج از شبکه زندگی کنیم. پنل‌های خورشیدی قابل حمل خریدیم تا سیستم روی سقف تریلر را تقویت کنیم. آب باران را جمع‌آوری می‌کنیم و برای مصارف خانگی (شستن ظرف‌ها و دست‌ها) جوشانده و استفاده می‌کنیم، و برای آشامیدن و پخت‌وپز، آب را از مرکزی حدود ۵ مایل دورتر حمل می‌کنیم.
برای آسان‌تر کردن کارها، کارول حتی یک پمپ کوچک باتری‌دار برای انتقال آب به داخل تریلر راه‌اندازی کرد.
ما همچنین راهکارهایی برای صرفه‌جویی در انرژی پیدا کرده‌ایم، مثل شارژ کردن تلفن‌ها، کامپیوترها و ابزارهای باغبانی باتری‌دار وقتی به شهر می‌رویم.
تریلر کوچک و دنجمان گاهی شلوغ می‌شود، پس یک چادر فضای باز برپا کردیم با اجاق پروپان، پمپ پا برای شستن ظرف‌ها، و میز و صندلی برای غذاخوردن در فضای باز.
کارول به یک گروه موسیقی محلی پیوست، پس این چادر فضای تمرینی هم هست.
ملک ما محصور است، پس کارول هزینه ماهانه‌ای برای نگهداری کایاکش در پناهگاه قایق ۱۸ مایلی ملکمان پرداخت می‌کند. این کار به ما دسترسی به مارینایی ۸ مایلی هم می‌دهد. در هر دو مکان، می‌توانیم از دوش‌های گرم سکه‌ای و امکانات زباله برای دور انداختن آشغال‌هایمان استفاده کنیم. هرچند ما طرفداران حفاظت محیط زیست هستیم، اما کاملاً ضد تکنولوژی نیستیم.
آدم فقط تا حدی می‌تواند فداکاری کند.
در کل، گذراندن بخشی از سال در دل جنگل فوق‌العاده است
زندگی خارج از شبکه ماجراجویی جالبی بوده، اما از تصمیممان پشیمان نیستیم.
حالا شمال غربی اقیانوس آرام سه تا پنج ماه در سال خانه ماست، درست مثل آنچه رویاش را می‌دیدیم. بقیه سال را در خانه متصل به شبکه‌مان در آریزونا می‌گذرانیم.
قبل از مهاجرت به جنوب برای زمستان، همیشه چمن‌زن سواری‌مان را برای سرما آماده می‌کنیم، شن بیشتری روی جاده‌های خاکی می‌ریزیم، لولاهای کانتینر انباری را روغن‌کاری می‌کنیم و درختان را هرس می‌کنیم.
در کل، سپاسگزارم که راهی برای لذت بردن از واشنگتن بدون هزینه سنگین مالکیت خانه پیدا کردیم.
