چندین مالیات بر اسکی، هتل‌ها و اجاره‌های کوتاه‌مدت به تصویب رسید، اما برخی از جوامع به پیشنهادهای پر کردن خزانه‌های در حال خالی شدن با درآمدهای گردشگری «نه» گفتند.
رای‌دهندگان معمولاً در مالیات بر «آن‌ها» تردید نمی‌کنند. در کلرادو، تصویب مالیات بر گردشگران، به‌ویژه در شهرهای کوهستانی، امری رایج است.
این وضعیت در شهرهای باسالت، مانتن ویلیج و ایگل، و شهرستان‌های گیلپین، اورای و روت در شب سه‌شنبه مشهود بود؛ جایی که رای‌دهندگان مالیات‌های جدیدی برای اسکی‌بازان، هتل‌ها و اجاره‌های کوتاه‌مدت تصویب کردند.
اما برخی موارد شگفت‌انگیز به‌عنوان استثناهایی از روند سنتی «مالیات بر آن‌ها، نه بر ما» در آن روز مشاهده شد.
رای‌دهندگان در شهرستان چافی طرحی برای سه‌برابر کردن مالیات‌های اقامتی به‌منظور تأمین هزینه‌های جاده‌ها و امنیت عمومی را رد کردند. به‌نظر می‌رسد رای‌دهندگان شهرستان ایگل تنها با اختلاف ۸۲ رأی، مالیات اقامتی را دو برابر کردند تا هزینه مراقبت از کودکان و امنیت عمومی تأمین شود. رای‌دهندگان در ویِل طرحی برای مالیات ۶٪ بر اجاره‌های کوتاه‌مدت را با اختلاف ۳۴ رأی رد کردند. رای‌دهندگان در شهرستان کاستر افزایش ناگهانی مالیات اقامتی را رد کردند. در تلورید طرح اعمال مالیات ۵٪ بر بلیط‌های بالابر اسکی برای تأمین هزینه گندولای محلی رد شد، در حالی که همسایگانشان در مانتن ویلیج همان مالیات بر بالابر را تصویب کردند.
در منیتو اسپرینگز، جایی که سقوط درآمدهای حاصل از ماریجوانا منجر به کسری بودجه شد، رای‌دهندگان پیشنهاد مالیات تفریحی که تقریباً مالیات بلیت‌های راه‌آهن پیکز پیک کگ، خطوط زیپ، تئاترها و سایر کسب‌وکارهای گردشگری را سه‌برابر می‌کرد، رد کردند. رای‌دهندگان شهر کانون طرح یک مالیات مصرفی ۲٫۲۵٪ بر افراد رافتینگ و مسافران قطار را برای جمع‌آوری ۶۷۵٬۰۰۰ دلار سالانه به‌منظور اداره استخر عمومی برنامه‌ریزی‌شده ۲۵ میلیون دلاری رد کردند. این طرح در کانون با مخالفت شدید شرکت‌های رافتینگ و اپراتور راه‌آهن رویال گورج مواجه شد.
این تعداد قابل توجهی از رای‌دهندگان است که مالیات‌های گردشگری که وعده سودهای محلی می‌دادند را رد کردند. و این تغییر ناگهانی نسبت به انتخابات نوامبر ۲۰۲۲ است؛ هنگامی که رای‌دهندگان در حداقل دوازده جامعهٔ دامنهٔ غربی به‌طور قطعی مالیات‌های بالاتر بر اجاره‌های کوتاه‌مدت را تصویب کردند. (سه سال پیش، رای‌دهندگان در اسپن، کاربوندیل، دیلون، دورانگو، گلنوود اسپرینگز، سالیدا، اسنومس ویلیج و استیم‌بوت اسپرینگز همراه با رای‌دهندگان در شهرستان‌های چافی، ایگل، گانیسون و سامیت برای افزایش مالیات‌های اجاره‌های کوتاه‌مدت به‌منظور تأمین مسکن ارزان قیمت رأی دادند.)
مقابلهٔ موفقیت‌آمیز در شهرستان چافی و شهر کانون ساکنان را به پذیرش گردشگری و حمایت از کسب‌وکارهایی که میهمانان را می‌پذیرند، دعوت کرد. این کمپین‌ها هدف داشتند تا تلاشی چندساله در سطح ایالت را متعادل کنند؛ یعنی انتقال مالیات‌های گردشگری از ترویج گردشگری به سمت مسکن، جاده‌ها، مراقبت از کودکان و پلیس.
بخش عمدهٔ این انتقال در سال ۲۰۲۲ با تصویب قانون — لایحهٔ ۱۱۱۷ مجلس نمایندگان — آغاز شد که به جوامع اجازه می‌دهد مالیات‌های اقامتی را بر روی مسکن و امکانات محلی صرف کنند، نه صرفاً برای بازاریابی و جذب گردشگران بیشتر. قانون‌گذاری بهار امسال — لایحهٔ ۱۲۴۷ سنا — گامی دیگر برداشت و به شهرستان‌ها اجازه داد تا از رای‌دهندگان بخواهند مالیات‌های اقامتی را سه‌برابر کنند تا هزینه جاده‌ها و نیروهای پلیس را پوشش دهند.
اندی نیناس به مدت ۴۰ سال رافرها را در رودخانهٔ آرکانزاس هدایت کرده و مالک شرکت اِکو کنیون ریو اکسپدیشنز است. او رهبری مبارزه علیه سؤال رأی‌گیری ۲B شهر کانون، که مالیات بر استخر بود، بر عهده داشت.
او گفت که برگه‌های رأی‌گیری کلرادو امسال «سوالات بسیار زیادی داشت که خصمانه نسبت به صنعت گردشگری بودند».
«این مالیات‌ها هرگز تأثیر مثبتی نخواهند داشت و همیشه بنیان اقتصادهای محلی ما را تخریب می‌کنند و به کسب‌وکارهای کوچک آسیب می‌زنند»، گفت نیناس که در اوج تابستان بیش از ۸۰ نفر را استخدام می‌کند و سالانه تا ۲۰٬۰۰۰ رافر و بازدیدکننده شب‌نشین می‌پذیرد.
نیناس گفت کار انجام‌شده در این دورهٔ انتخاباتی برای مخالفت با مالیات بر گردشگران خوب بود، «اما عالی نبود».
«ما باید بیشتر برای آگاهی‌رسانی به جوامعمان درباره ارزش افزوده‌ای که ارائه می‌دهیم و این‌که کسب‌وکارهای ما ذاتاً ناپایدار هستند و نیاز به حمایت داریم، اقدام کنیم»، نیناس گفت. «کاهش‌پذیری و بی‌تفاوتی اعضای جامعه که از جیب خود برای نیازهای خودشان پولی پرداخت نمی‌کنند، توهین‌آمیز و صرفاً تنبلی است. اگر نتوانید راهی برای تأمین هزینه‌های مورد نیاز جامعه پیدا کنید و استراتژی شما این باشد که به عبورکنندگان هزینه تحمیل کنید، زمان آن رسیده که به خود نگاه کنید و سوالات سختی درباره انتقال بار مالی به دیگران که پیش‌تر به‌طور چشمگیری به جامعه‌تان خدمت کرده‌اند، بپرسید.»
گردشگری در کلرادو امسال در حال کاهش است، پس از سال ۲۰۲۴ که به‌طور کلی آرام‌تر بود. موج عظیم بازدیدکنندگانی که پس از همه‌گیری شهرهای کوهستانی کلرادو را پر کردند، به‌تدریج به جریانی کم‌قامت تبدیل شده است. این افزایش ناگهانی باعث ایجاد انواع مالیات‌ها، هزینه‌ها، محدودیت‌ها و مقررات بر اجاره‌های کوتاه‌مدت شد. همچنین باعث شد ترویج‌دهندگان گردشگری به‌جای بازاریابی، مدیریت بازدیدکنندگان را به‌طور کامل در آغوش بکشند. تلاش برای تعادل بین حس اشباع ساکنان از خودروها و ترافیک و نیازهای اقتصاد مبتنی بر گردشگری، تعداد رویدادهای بزرگ‌پربیننده در شهرهای مرتفع را کاهش داده و در عین حال کمپین‌های بازاریابی که به‌طور سنتی برای جذب گردشگرهای گسترده بودند، بازنگری کرد.
«آیا این انتخابات می‌تواند نشانه‌ای باشد که مردم می‌پرسند آیا عقب‌نشینی از گردشگری تصمیم درستی بود؟» جولیا کوستر، مدیر اجرایی انجمن اجاره‌های کوتاه‌مدت کلرادو، که برای مقررات «عادلانه و منصفانه» املاک تعطیلاتی حمایت می‌کند، می‌پرسد.
کوستر رهبری صدای افزایندهٔ کسب‌وکارها و حامیان گردشگری در کلرادو را بر عهده داشته که از تمام ساکنان می‌خواهد تا از پیامدهای ناخواستهٔ کاهش گردشگری آگاه باشند.
«ما بارها و بارها گفته‌ایم که مالیات‌های اقامتی پاسخ تمام چالش‌های جوامع ما نیست. نمی‌توانیم یک صنعت را مسئول تأمین هزینهٔ هر نیاز یک‌جانبهٔ جامعه کنیم، به‌ویژه وقتی که همان صنعت رگ اصلی جامعه است»، کوستر گفت. «شاید این انتخابات نشانه‌ای باشد که ما همه شروع به درک این کرده‌ایم که اگر به این بخش خاص از اقتصاد فشار بیش از حد وارد کنیم، آن بخش دچار مشکل خواهد شد و ما همه تحت تأثیر آن قرار می‌گیریم.»
