با افزایش علاقه گردشگران به واقعیت‌های اجتماعی و سیاسی مقاصد محبوب توریستی، برخی از راهنمایان محلی نیز تورهای خود را متناسب با این نیاز تغییر می‌دهند.
ماه مه گذشته که برای اولین بار به آتن رسیدم، رؤیای معماری مرمرین و خیابان‌های کارت‌پستالی را در سر داشتم. اما وقتی به پترالونا، محله مرکزی محل اقامتم، رسیدم، با مغازه‌های خالی، پیاده‌روهای شکسته و ساختمان‌های فروریخته و پوشیده از گرافیتی مواجه شدم.
هرچه بیشتر می‌گشتم، بیشتر برایم سؤال می‌شد که چرا بخش‌هایی از این شهر باستانی به جای جذابیت کلاسیک، حس زوال شهری را القا می‌کند.
تور آکروپلیس احتمالاً پاسخی برای سؤالات من نداشت. در جستجوی گزینه‌ای مناسب‌تر در بخش «تجربه‌های Airbnb»، با تور «پیاده‌روی اجتماعی و سیاسی آتن» برخورد کردم. شعار تبلیغاتی آن این بود: «چطور “گهواره دموکراسی” به “مایه درماندگی اروپا” تبدیل شد؟» من هم برای تور مشابهی که همین راهنما ارائه می‌داد، ثبت‌نام کردم.
راهنمای تور، آیزاک کابایرو سوئِی، یک کارشناس علوم سیاسی ۳۵ ساله اسپانیایی‌الاصل بود. من و پنج شرکت‌کننده دیگر او را در نزدیکی میدان شلوغ «اومونیا» ملاقات کردیم. آقای سوئِی که موهای کوتاه و عینک داشت، در ابتدا توضیح داد که آتن امروزی تقریباً هیچ شباهتی به یونان باستانِ ارسطو ندارد. این روزها، این شهر به آزمایشگاهی برای تقریباً تمام معضلات اجتماعی مهم پس از هزاره جدید تبدیل شده است؛ از اعیان‌سازی و نابرابری ثروت گرفته تا بحران‌های پناهجویان و مهاجران و فرسودگی زیرساخت‌ها.
از صبر شما برای تأیید دسترسی سپاسگزاریم. اگر در حالت مطالعه (Reader mode) هستید، لطفاً از آن خارج شده و به حساب کاربری خود در «تایمز» وارد شوید یا برای دسترسی کامل به «تایمز» مشترک شوید.
از شکیبایی شما برای تأیید دسترسی متشکریم.
از قبل مشترک هستید؟ وارد شوید.
دسترسی کامل به «تایمز» را می‌خواهید؟ مشترک شوید.
