اولیویه ریو، ۱۹ ساله، شب پنجشنبه در بازی برای دانشگاه فلوریدا وارد شد، پس از این‌که جمعیت مداوم فریاد «ما اُلی را می‌خواهیم» زد.
گینزویل، فلوریدا — مربی تیم فلوریدا، تاد گلدن، در استراحت نیمهٔ اول شب پنجشنبه با فریادهای مردم مواجه شد تا پست مرکز ۷ فوت ۹ اینچی اولیویه ریو را به بازی بگیرد.
گلدن با ۲ دقیقه و ۹ ثانیه زمان مانده به بازی، پس از این‌که فریادهای «ما اُلی را می‌خواهیم» در مرکز اوکونِل پیچید، تسلیم شد — و در این مسیر تاریخ‌ساز شد.
ریو با اولین حضورش در پیروزی ۱۰۴-۶۴ برابر شمال فلوریدا، بلندترین فردی شد که تا به حال در بسکتبال دانشگاهی بازی کرده است. ریو، دانشجوی تازه‌وارد سال قرمز ۱۹ ساله‌ای از کانادا و بلندترین نوجوان جهان، آن‌قدر توجه تیم اوسپری‌های شمال فلوریدا را به خود جلب کرد که حتی نتوانست به توپ دست بزند.
«احساس فوق‌العاده‌ای داشتم»، ریو گفت. «حمایت همه‌ها، حتی از نیمکت و حتی هواداران، شگفت‌انگیز بود. فکر می‌کنم همه از من حمایت کردند. بسیار سپاسگزارم.»
وقتی دربارهٔ ساختن تاریخ سؤال شد، ریو با شوخی گفت: «فقط یک روز دیگر است، فکر می‌کنم.»
ریو همهٔ حاضرین را به لبخند واداشت. حتی بازیکن پیشرو تیم شمال فلوریدا، تری کِی دی، وقتی خود را با ریو مقایسه کرد، لبخندی خفیف زد. در این مقایسه، کِی دی بیش از یک فوت از ارتفاع ریو کم‌بود.
گلدن گفت: «در استراحت نیمهٔ اول، مردم فریاد می‌زنند که او را در بازی بگذاریم». او افزود: «به تو می‌گویم، گوش کن، این اتفاق خواهد افتاد. زمانش می‌رسد.»
ریو ۲ اینچ (۵ سانتی‌متر) از غول‌های پیشین NBA، ژئورگ موریسان و مانوت بول، بلندتر است و ۳ اینچ از بازیکنان برجسته یائو مینگ، تاکو فول و شون برادلی، بلندتر است. او پیش از این، هنگام امضای قرارداد با فلوریدا در سال ۲۰۲۴، جایگاهی در کتاب رکوردهای گینس به دست آورده بود.
گلدن به ریو گزینهٔ بازی محدود در فصل گذشته یا گذراندن یک سال قرمز و کار بر روی مهارت‌هایش را داد. ریو گزینهٔ دوم را برگزید. با این حال، او تبدیل به یک ویدئوی ویروسی پیاده شد؛ از دوچرخه‌سواری در محوطه دانشگاه، عبور زیر هر در، تا برش دادن تورها در حالی که ثابت ایستاده بود، در طول مسیر مسابقات تورنمنت NCAA فلوریدا.
گلدن گفت: «او کارهای بسیار خوبی انجام داده». «به نفع اوست که با وجود کم بودن زمان بازی و فرصت‌ها، نگرشی مثبت را حفظ کرده است.»
گلدن واضحاً اعلام کرده بود که ریو تنها در اواخر بازی‌های یک‌جانبه (blowouts) حضور خواهد یافت، به‌دلیل بازگشت همهٔ چهار بازیکن خط مقدم. اما اولیویه بر تمایل خود برای ماندن در فلوریدا دوچندانی کرد و از چالش بازی در تمرینات و مسابقات در برابر الکس کاندن، توماس هاف، روئبن چینیل‌لو و میکاه هندلوگتن خوش‌آمد گفت.
گلدن گفت: «در استراحت نیمهٔ اول، وقتی ما با اختلاف ۲۴ امتیاز پیش می‌رفتیم، با بازیکنان صحبت کردم و برایشان اهمیت شروعی بسیار خوب را توضیح دادم تا بتوانیم به برخی از بازیکنان جوان‌تر و برخی از بازیکنان نیمکت فرصتی برای بازی بدهیم و برایشان تجربه‌ای به دست آوریم». او ادامه داد: «بدیهی است که بازی تحت کنترل ما بود و فکر می‌کردم این فرصتی مناسب برای آوردن او به زمین و فراهم کردن اولین تجربهٔ دانشگاهی‌اش است، و به نظر می‌رسد او خیلی هیجان‌زده بود.»
«خیلی جالب بود که سرانجام زمین بازی را ببیند.»
هواداران بلندترین تشویق را در بازی ارائه دادند — که تنها پس از رونمایی فلوریدا از پرچم قهرمانی‌اش در معرفی پیش از بازی به آن دست یافتند — وقتی گلدن به ریو در انتهای نیمکت اشاره کرد. ریو پیراهن آستین‌بلند خود را درآورد و به سرعت به سمت میز امتیازدهی رفت تا حضور خود را ثبت کند.
هم‌تیمی‌ها و مربیان به‌طرز شادمانه جشن گرفتند و هواداران هر بار که توپ به سمت ریو نزدیک می‌شد فریاد می‌زدند. او باید تا حضور بعدی‌اش صبر کند تا واقعاً بتواند به توپ دست بزند.
هندلوگتن گفت: «خیلی خوش‌گذشت». او گفت: «وقتی او برای حضور در بازی ثبت‌نام می‌کرد، من کمی او را متوقف کردم و گفتم: با اعتماد به‌نفس بازی کن. تو دو سال تمام تلاش کردی تا به این موقعیت برسی. حالا لحظهٔ توست. این زمان تو برای درخشیدن است.»
«دیدن او که با لبخند کوچکی بر لب در زمین بالا و پایین می‌دود، واقعاً خوشایند بود.»
