بارش لئونید در طول شب ۱۶ تا ۱۷ نوامبر به اوج می‌رسد و در آسمان‌های تاریک و بی‌ماه، تا ۱۵ شهاب در ساعت می‌درخشد.
بارش شهاب‌سنگ لئونید سالانه در ساعاتی از صبح زود دوشنبه (۱۷ نوامبر) به اوج می‌رسد؛ اگر مایل به بیدار شدن زود یا بقیه‌مانده باشید، می‌توانید در آسمانی بدون ماه، تا ۱۵ شهاب در ساعت ببینید.
بارش لئونید از ۶ تا ۳۰ نوامبر فعال است، اما شب اوج — زمانی که زمین از پرتوی متراکم‌ترین بخش جوی شهاب عبور می‌کند — بین نیمه‌شب و سپیده‌دم روز ۱۷ نوامبر اتفاق می‌افتد.
بارش لئونید امسال یکی از بهترین بازه‌های مشاهده در سال‌های اخیر را به دلیل شب تقریباً بی‌ماه فراهم می‌کند. براساس گزارش انجمن شهاب‌سنگ آمریکا، ماه هلالی کاهشی که تنها ۹٪ نور دارد، در ساعاتی پیش از سپیده‌دم دیرتر بالا می‌آید؛ لذا ساعت‌های اوج مشاهده آزاد از نور ماه خواهند بود.
شهاب‌سنگ‌های لئونید به‌خاطر سرعت بالایشان معروف هستند؛ آنها با سرعت تقریباً ۴۴ مایل بر ثانیه (۷۰ کیلومتر بر ثانیه) به جو زمین وارد می‌شوند. این سرعت معمولاً شهاب‌سنگ‌های روشن یا شعل‌زا را تولید می‌کند که برخی از آنها ردی‌های ثابت می‌گذارند.
بارش لئونید ناشی از ذرات ریز دنباله‌دار ۵۵P/تمپل‑تاتل است که در جو می‌سوزند و شهاب‌ها را تولید می‌کنند. این دنباله‌دار هر ۳۳ سال یک‌بار به دور خورشید می‌چرخد و قرار است در سال ۲۰۳۱ به ناحیهٔ داخلی منظومه خورشیدی بازگردد.
در طول تاریخ، لئونیدها به‌خاطر ایجاد طوفان‌های شهاب‌سنگ چشم‌گیری مشهور هستند. این رخدادهای نادری که نرخ شهاب‌ها از ۱۰۰۰ در ساعت عبور کرد، در سال‌های ۱۸۳۳، ۱۸۶۶، ۱۹۶۶، ۱۹۹۹، ۲۰۰۱ و ۲۰۰۲ گزارش شده‌اند. بارش شهاب‌سنگ لئونید ۱۹۶۶ به‌عنوان بهترین بارش ثبت‌شده در تاریخ شناخته می‌شود؛ در یک بازهٔ ۱۵ دقیقه‌ای تعداد شهاب‌ها به‌حدی بود که به‌نظر می‌رسید همچون باران می‌بارند، طبق گزارش نازا. با این حال، امسال انتظار مواجهه با بقایای متراکم نیست، بنابراین طوفان شهاب‌سنگی محتمل نیست.
برای کسب بهترین تجربه، بین ساعت ۲ صبح و سپیده‌دم روز ۱۷ نوامبر به بیرون بروید. مکانی دور از نورهای شهری انتخاب کنید، به پشت بگیرید و آسمان را به‌طور کامل مشاهده کنید و به چشم‌های خود حدود ۲۰ دقیقه فرصت دهید تا به تاریکی عادت کنند.
