موج‌سواری تمام شد! مونیخ، که تا به‌حال یک نقطهٔ پرتلاطم موج‌سواری درون‌سرزمینی بود، بزرگ‌ترین موج‌اش را از دست داد

جهان

موج‌سواران آلمانی برای بازپس‌گیری موج خود همبستگی نشان می‌دهند

مونیخ — «این موج بسیار خشن و خطرناک بود. تنها سواران باتجربه می‌توانستند بر آن سرِ‌ف کنند»، می‌گوید یاکوب نتزر دربارهٔ چیزی که موج‌سواران محلی آن را «E1» می‌نامند، موجی که در یک نهر کوهستانی عبور می‌کند و در مرکز مونیخ جاری است — رشدی که غیرموج‌سواران و گردشگران آن را به‌عنوان Eisbachwelle (موج ایسباخ) یا «موج جریان یخی» می‌شناسند.

«و خیلی ناامیدکننده است که این موج دیگر کار نمی‌کند»، می‌گوید نتزر، که به مکانی که این موج قبلاً به‌طور منظم ظاهر می‌شد، درست زیر پلی که ورودی باغ انگلیسی شهر را نشان می‌دهد، نگاه می‌کند.

در اوایل نوامبر، همان‌طور که مهندسان شهر عملیات حفرچینی کف ایسباخ — یک کانال دو کیلومتری (۱٫۲ مایلی) که شاخه‌ای از رودخانه ایزار است — را به پایان می‌رساندند، سدهای آب را باز کردند تا متوجه شوند که Eisbachwelle (موج ایسباخ)، که معمولاً قله‌ای یخی به ارتفاع حدود ۱٫۵ متر (۴٫۹ فوت) دارد، به یک تپهٔ کوچک و نامعین از آب سفید در یک جریان خروشنده تبدیل شده است.

«معمولاً این موج از سه بخش تشکیل شده است»، می‌گوید نتزر که سال‌ها Eisbachwelle (موج ایسباخ) را سرِ‌ف کرده است. این موج در تمام سه بخش ادامه دارد. «در سمت دور، می‌پرید و این تپه‌ها را می‌بینی، سپس در وسط، مکانی صاف و نرم‌تر وجود دارد که می‌توان سرِ‌ف کرد، اما آسان نیست، چون باید بخش‌ها را پیش‌بینی کنید و بدانید کجا باید جهت خود را تغییر دهید.»

نتزر اولین باری که موج را سرِ‌ف کرد، در سن ۱۷ سالگی به یاد می‌آورد. «من در یک بار کار می‌کردم و یکی از همکاران بارم پس از پایان شیفت‌مان در نیمهٔ شب مرا به موج‌سواری برد»، به‌خاطر می‌آورد. «در واقع زیاد به آن فکر نکردم، فقط انجامش دادم.»

نتزر می‌گوید این شروع یک وابستگی به موج‌سواری بود. او به‌طور منظم هم E1 و هم خواهر کمتر چالشی‌اش، E2، که پایین‌دست‌تر جریان قرار دارد، را سرِ‌ف می‌کند — چه در باران، چه در آفتاب، چه در برف، وقتی که لباس تمام‌بدن خود را می‌پوشد.

موج‌سوار هم‌پیمان الکساندر نویمَن از انجمن سواران رودخانهٔ مونیخ می‌گوید که در طول سال‌ها مهندسان شهر به‌طور معمول ایسباخ را حفرچینی کرده‌اند — اما امسال به‌دلیل مرگ غرق‌شدن یک موج‌سوار در Eisbachwelle (موج ایسباخ) در آوریل گذشته، این کار با دقت بیشتری انجام شد.

الکساندر نویمَن، موج‌سوار انجمن سواران رودخانهٔ مونیخ می‌گوید که مهندسان شهر به‌طور منظم ایسباخ را حفرچینی کرده‌اند، اما امسال به‌دلیل حادثه غرق‌شدن یک موج‌سوار در Eisbachwelle (موج ایسباخ) در آوریل گذشته، این کار با دقت بیشتری انجام شد. او می‌گوید: «آنها می‌خواستند ببینند آیا مناطق خطرناکی وجود دارد که افراد ممکن است در آن گیر کنند؟» سپس «بیش از حد لازم خاک را برداشتند؛ خاکی که قبلاً بر بستر موج باقی می‌ماند و اکنون موج به‌درستی شکل نمی‌گیرد.»

در خیابانی که قبلاً Eisbachwelle (موج ایسباخ) وجود داشت، در دانشگاه فنی مونیخ، پروفسور هیدرولوژی مارکوس دیسِ کتاب درسی را به فصلی دربارهٔ «پرش‌های هیدرولیک» باز می‌کند؛ پدیده‌ای هیدرولوژیکی که در مسیرهای آبِ سریع مانند ایسباخ رخ می‌دهد و موجی قابل سرِ‌ف‌کردن ایجاد می‌کند. دیسِ می‌گوید موجی مانند Eisbachwelle (موج ایسباخ) نیاز به سرعت معینی از آب به همراه «برآمدگی» رسوبی در بستر جریان دارد. او فکر می‌کند شهر احتمالاً این برآمدگی زیرآبی را حذف کرده است. او می‌گوید: «آنها کار خود را بیش از حد خوب انجام دادند»، با لبخند می‌گوید.

چگونه Eisbachwelle (موج ایسباخ) را احیا کنیم؟ دیسِ می‌گوید: «من می‌خواهم با میزان تخلیه آب بازی کنم». «شاید باید تخلیه را کم کنند، نیم ساعت صبر کنند، اثر را ببینند و سپس یک سری آزمایش‌ها انجام دهند.»

دیسِ می‌گوید اگر این کار مؤثر نباشد، مقامات مونیخ باید سعی کنند سنگدانه‌ای به کانال بیاندازند تا «برآمدگی» رسوبی را بازسازی کنند که احتمالاً موج را در ابتدا ایجاد کرده بود.

در کنار سواحل کانال ایسباخ، نویمَن شاهد تیم مهندسی از هامبورگ است — که توسط شهر مونیخ برای بررسی دلیل ناپدید شدن موج و مسئول بازگرداندن آن استخدام شده است — که تجهیزات GPS و سونار را به یک تخته بوجی متصل می‌کند تا پس از آن را در رودخانه رها کنند، جریان آب را آزمایش کنند و ساختار زیرآبی بستر رودخانه را نمودار کنند.

در پاسخ به سوالات دربارهٔ نحوهٔ برخورد شهر مونیخ با ناپدید شدن Eisbachwelle (موج ایسباخ)، سخنگوی سوزان مولبائور بیانیه‌ای به NPR ارائه داد: «برای مونیخ، موج ایسباخ نماد ورزش‌های شهری و فرهنگ اوقات‌فراغت است و همچنین یک جاذبهٔ گردشگری جهانی و منحصربه‌فرد که به‌طرز شگفت‌انگیزی مجموعهٔ جاذبه‌های شهر را تکمیل می‌کند — به همین دلیل سازمان گردشگری مونیخ امیدوار است که موج ایسباخ به‌سرعت بازگردد.»

سازمان گردشگری شهر این مکان را در بازاریابی خود گنجانده و نویمَن می‌گوید که Eisbachwelle (موج ایسباخ) به‌جزء جدایی‌ناپذیر شهر تبدیل شده است.

با این حال، موج‌سواران نسبت به سرعت کار برای احیای موج بی‌صبری نشان می‌دهند. یک هفته پس از ناپدید شدن، نویمَن می‌گوید گروهی از موج‌سواران یک رمپ چوبی را در مکانی که موج قبلاً قرار داشت زیر آب کردند و برای یک روز موج بازگشت. اما مقامات این رمپ را ساختار غیرقانونی دانستند و آن را حذف کردند. شهر همچنان در حال جستجوی راه‌حلی است.

اسمی نیکسون به این گزارش از برلین کمک کرده است.