در سال گذشته، اوضاع پارک‌های قلمرو نوواجو که توسط همه‌گیری به شدت آسیب دیده بودند، بهبود یافت. سپس منبع اصلی‌شان — گردشگران خارجی — به‌آرامی به آبچین کاهش یافت.
گزارش از قلمرو نوواجو.
تپه‌های سنگ‌ریز سرخ‌رنگ و گستره‌های خشن درهٔ مونومنت، واقع در قلمرو نوواجو، سال‌هاست که بازدیدکنندگان سراسر جهان را برای تجربه این مناظر شایسته یک فیلم کلاسیک وسترن دعوت می‌کند.
اما همه‌گیری به‌ویژه بر صنعت گردشگری این منطقه ضربه‌ای سنگین وارد کرد. پارک‌های قلمرو نوواجو — که از ایالت‌های آریزونا، نیومکزیکو و یوتا گسترش یافته‌اند — تا سال ۲۰۲۳ به‌طور کامل بازگشایی نشدند. ساکنانی مانند چارلین جانسون، صاحب شرکت تورهای دینِه بکیه که بازدیدکنندگان را در درهٔ مونومنت هدایت می‌کند، مدتی که انگار برای همیشه به‌نظر می‌رسید، برای بازگشت گردشگران صبر کردند.
در سال گذشته گویی آن لحظه به سراغمان آمده بود. کسب‌وکار شروع به رونق کرد و با افزایش هزینه‌های بنزین و نگهداری وسایل نقلیه، خانم جانسون برنامه‌ریزی برای افزایش قیمت‌ها داشت.
سپس، اوایل امسال تقاضا شروع به سقوط کرد. تا تابستان، تورهایی که قبلاً مملو از بازدیدکنندگانی از کشورهایی مانند کانادا، ایتالیا و کره‌جنوبی بودند، به‌نقض نیمه‌خالی به سمت درهٔ مونومنت، یکی از پربازدیدترین بخش‌های قلمرو نوواجو، می‌رفتند.
افزایش قیمت‌ها دیگر به‌نظر نمی‌آمد تصمیم مناسبی باشد. بنابراین برای اولین بار از زمانی که ۱۱ سال پیش شرکت را تأسیس کرد، خانم جانسون کار مخالف را انجام داد: او قیمت برخی از پرطرفدارترین تورهای خود را کاهش داد تا بتواند آن‌ها را به‌طور کامل پر بزند.
