نقاشی‌های کمتر دیده شده از وینسلو هومر در موزه هنرهای زیبای بوستون به نمایش درآمد

برای اولین بار در نزدیک به ۵۰ سال اخیر، موزه هنرهای زیبای بوستون (MFA) با برپایی نمایشگاهی برای مدت محدود، از وینسلو هومر، نقاش تحسین‌شده اهل نیو انگلند، تجلیل می‌کند. این نمایشگاه آثار آبرنگ کمتر دیده شده این هنرمند را در کنار نقاشی‌های رنگ روغن و طراحی‌هایش به نمایش می‌گذارد.

هومر که در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم در مناطقی از نیو انگلند زندگی می‌کرد، بیشتر به خاطر نقاشی‌های منظره و دریایی خود از این منطقه و همچنین آثاری که از سفرهایش به فلوریدا، کارائیب و آن سوی اقیانوس اطلس در انگلستان خلق کرده، شهرت دارد.

این نمایشگاه با عنوان «از نور و هوا: وینسلو هومر در آبرنگ»، زندگی هومر را از آغاز جوانی تا آخرین آثارش در دوران کهنسالی به تصویر می‌کشد.

موزه هنرهای زیبای بوستون یکی از برجسته‌ترین مجموعه‌های آثار هومر در جهان را در خود جای داده است که این امر عمدتاً به دلیل ارتباط این هنرمند با بوستون بزرگ و محبوبیت او در میان حامیان هنر محلی در زمان حیاتش است که بعدها آثار او را به موزه هدیه دادند.

آثار این نمایشگاه عمدتاً از مجموعه خود موزه تأمین شده و برخی نیز از موزه هنر کالج بودین و موزه هنر پورتلند در ایالت مِین به امانت گرفته شده‌اند، از جمله یک پالت نقاشی و قلم‌موهایی که توسط این هنرمند استفاده می‌شد.

بازدیدکنندگان موزه ممکن است آثاری از هومر مانند آبرنگ «قایق آبی» – که به‌طور برجسته در تبلیغات موزه استفاده شده و اولین اثر در این نمایشگاه است – و همچنین نقاشی رنگ روغن «هشدار مه» را بشناسند. «هشدار مه» اولین اثر هومر است که توسط موزه در سال ۱۸۹۴ خریداری شد، زمانی که هنوز «هنر معاصر» محسوب می‌شد.

به دلیل حساسیت به نور و برای حفظ آثار، بسیاری از آبرنگ‌های هومر به ندرت در موزه به نمایش گذاشته می‌شوند و در گالری‌های این نمایشگاه نیز توجه ویژه‌ای به کاهش نوردهی شده است. به همین دلیل، عکاسی با فلاش ممنوع است.

کریستینا میشلون، یکی از نمایشگاه‌گردانان، می‌گوید که موزه برای اولین بار پس از چند دهه، منتظر فرصتی مناسب برای گردهم آوردن آثار هومر بوده است.

این نمایشگاه که از ۲ نوامبر آغاز شده و تا ۱۹ ژانویه ۲۰۲۶ ادامه خواهد داشت، تجربه‌ای برای مدت محدود است که به بازدیدکنندگان فرصت می‌دهد تا گستره آثار هومر را در فصول مختلف زندگی او و تمام فصول سال مشاهده کنند—از گرمای تابستان و مناطق استوایی گرفته تا سرمای امواج خروشان و سواحل طوفانی و ناهموار.

میشلون بازدیدکنندگان را تشویق می‌کند تا آثار هومر را از نزدیک بررسی کنند، آثاری که سرشار از جزئیات دقیق و پیچیده و ضربات قلم‌مویی هستند که تنها با نگاهی دقیق آشکار می‌شوند.

او افزود که قرار دادن آبرنگ‌ها، نقاشی‌های رنگ روغن و طراحی‌های هومر در کنار یکدیگر به بینندگان این امکان را می‌دهد که تأثیرات هر رسانه بر دیگری را در آثار هنرمند مقایسه و مشاهده کنند.

میشلون درباره آثار هومر در اوج فعالیت هنری‌اش، که مملو از تجربه‌گرایی‌های هنری در حین به کمال رساندن مهارتش بود، گفت: «نکته بسیار جالب برای ما این بود که او تقریباً مانند نقاشی رنگ روغن از آبرنگ استفاده می‌کرد.»

میشلون گفت که گالری‌ها برخی از «تأثیرگذارترین آثار» هومر را در خود جای داده‌اند که به دلیل به تصویر کشیدن «لحظات گذرا و جوی» که بسیاری از آنها در طبیعت رخ می‌دهند، اغلب قدیمی به نظر نمی‌رسند.

این نمایشگاه به شش سالن تقسیم شده که هر کدام بر جنبه‌ای متفاوت از مسیر هنری و حرفه‌ای هومر تمرکز دارد. این نمایشگاه در طبقه زیرین موزه، در گالری آن و گراهام گاند، واقع شده است.

در بخش «سرآغاز»، بازدیدکنندگان با جوانی هومر آشنا می‌شوند؛ او در بوستون متولد شد، در کمبریج بزرگ شد و خانواده‌ای در بلمونت داشت. مادرش، هنریتا، که چند اثر از او نیز در کنار آثار کودکی هومر به نمایش گذاشته شده، نقش بزرگی در پرورش استعدادهای اولیه پسرش داشت.

در اینجا، بازدیدکنندگان گالری همچنین مجموعه‌ای از طراحی‌ها و چاپ‌های هومر را خواهند دید که در جوانی به‌عنوان تصویرگر کارآموز و همچنین طراحی‌های ژورنالیستی که در خط مقدم جنگ داخلی آمریکا کشیده بود، خلق کرده است.

یک سالن اختصاصی با عنوان «سواحل اقیانوس اطلس» به منظره‌های دریایی هومر اختصاص یافته است. پس از آن، گالری‌ای قرار دارد که بر هنر او از «جنگل‌های شمالی» تمرکز دارد.

بازدیدکنندگان باید به دنبال نقاشی‌هایی باشند که مکان‌هایی مانند گلاستر و منچستر-بای-د-سی و همچنین پراوتس نک در اسکاربرو، مِین را نشان می‌دهند؛ جایی که هومر سال‌های پایانی عمر خود را در آنجا گذراند و خانه و استودیوی هنری‌اش در آنجا قرار داشت.

این نمایشگاه همچنین دارای یک بخش تعاملی با کپی‌هایی است که به بازدیدکنندگان نشان می‌دهد آبرنگ‌های هومر در زیر پاسپارتو (مقوای مستطیلی، اغلب کرم‌رنگ، درون قاب که بخشی از لبه‌های اثر هنری را می‌پوشاند) چگونه به نظر می‌رسند.

میشلون گفت: «وقتی پاسپارتو را بلند می‌کنید، می‌توانید شواهدی از همه چیز پیدا کنید. تغییراتی که هنرمند ایجاد کرده و یادداشت‌هایی که گذاشته است. در برخی موارد، در مورد آبرنگ‌ها، حتی می‌توانید تشخیص دهید که آیا رنگ‌پریدگی یا از بین رفتن رنگی رخ داده است یا خیر.»

میشلون افزود که به لطف این‌که بسیاری از نزدیک به ۵۰ آبرنگ هومر در موزه هنرهای زیبای بوستون از همان ابتدا به مالکیت موزه درآمده‌اند، موزه «بسیار خوش‌شانس» بوده که توانسته شادابی بسیاری از آنها را حفظ کند.

با این وجود، میشلون خاطرنشان کرد که برخی از آثار با گذشت زمان رنگ خود را از دست داده‌اند و گفت که این یک واقعیت مهم است که باید برای درک بهتر قصد اصلی هومر از اثرش به آن اذعان کرد.

او گفت: «آبرنگی به نام «صید صدف» وجود دارد که وقتی برای اولین بار آن را با پاسپارتو و قاب می‌بینید، تقریباً شبیه یک بعدازظهر ابری به نظر می‌رسد. اما وقتی پاسپارتو را بلند می‌کنید، متوجه می‌شوید که آسمانی تقریباً صورتی پرشور داشته است، که زمان آن را در اوایل صبح یا شاید هنگام غروب قرار می‌دهد.»

در راه خروج از نمایشگاه، بازدیدکنندگان همچنین فرصت خواهند داشت تا با پاروها و یک ماکت در اندازه واقعی از «قایق آبی» هومر، که در پس‌زمینه‌ای با طرح آبرنگ قرار گرفته است، عکس بگیرند.

به گفته موزه، علاقه‌مندان به دیدن این نمایشگاه «تکرارنشدنی» می‌توانند بلیط با زمان ورود مشخص را به صورت آنلاین یا از باجه بلیط‌فروشی موزه هنگام ورود رزرو کنند.

موزه هنرهای زیبای بوستون شش روز در هفته، به جز سه‌شنبه‌ها، باز است و هزینه ورودی برای هر بزرگسال معمولاً ۳۰ دلار است و تخفیف‌های مشخصی نیز در دسترس است. برای اطلاعات بیشتر در مورد بلیط‌ها و ساعات کار، به وب‌سایت موزه مراجعه کنید.

پس از پایان نمایشگاه وینسلو هومر در اواسط ژانویه، این نمایشگاه برای دومین بار در موزه هنرهای زیبای هیوستون در تگزاس از ۱۳ ژوئن ۲۰۲۷ تا ۱۹ سپتامبر همان سال ارائه خواهد شد.