شهرک کوچک چرچیل دو تا از بزرگترین زیرساختهای آرکتیک کانادا را در اختیار دارد؛ اما سالها بیتوجهی وضعیت این زیرساختها را در میان رقابت روز افزون ابرقواهای جهان در این منطقه، به شکل نامطلوبی درآورده است.
این شهر تنها راهآهن شمال کانادا به سمت جنوب پرجمعیت، تنها بندر عمیقدریایی آرکتیک و باند فرودگاهی دارد که میتواند برخی از بزرگترین هواپیماهای نظامی و تجاری جهان را سرویس دهد؛ همه اینها از دوران جنگ سرد به ارث بردهاند.
در حال حاضر، با بهرونق رسیدن رقابت بین ابرقواهای جهان در آرکتیک گرمشده، شهرک کوچک چرچیل که در سواحل غربی خلیج هادسون واقع است، به نظر میرسد آماده باشد نقش بزرگتری ایفا کند؛ همانطور که کانادا برای حرکت جسورانه به یکی از جدیدترین صحنههای جهانی آماده میشود.
«کانادا به دنبال تأمین حاکمیت خود در آرکتیک است و ما میتوانیم این نقش را بهطبیعیگی ایفا کنیم»، گفت مایک اسپنس، شهردار شهر. «ما این زیرساختها را اینجا داریم — منظورم این است که حداقل این پایه را در اختیار دارید».
اگر شهردار در این حرفها احتیاط میکند، دلیل آن سالها سرمایهگذاری ناکافی، تصمیمات ناموفق دولتهای پیشین کانادا و تغییرات آبوهوایی است که بندر چرچیل و راهآهن خلیج هادسون — دو تا از بزرگترین زیرساختهای آرکتیک کشور — را در وضعیت نامطلوبی قرار دادهاند. مالک جدید آنها تازه به تعمیر بندر پرداخته و بهطور فزایندهای با مشکلات راهاندازی قطارها بر روی یخدندانهای در حال ذوب سریع مواجه است.
اگرچه کانادا دومین مساحت زمینی آرکتیک جهان پس از روسیه را در اختیار دارد، شمالدور این کشور بهصورت عمده شامل جوامع کوچک اینویت است که اغلب بدون جادههای آسفالتدار یا منبع توان مستقل هستند. تنها جاده تمامسال به اقیانوس آرکتیک آن کمتر از یک دهه پیش تکمیل شد.
