مانند سایر رهبران اروپایی، سیاستمداران حزب کارگر بریتانیا از سیاست محدودکننده پناهندگی دانمارک الهام می‌گیرند. یکی از معماران این سیاست می‌گوید که «تعادل» ضروری است.
دولت بریتانیا به‌مانند دیگر کشورهای اروپایی، موضع سخت‌گیرانه‌تری در قبال پناهندگی می‌گیرد و به کشوری که به‌نوعی الگویی برای مهاجرت تبدیل شده است، دانمارک، روی می‌آورد.
احزاب راست‌گرای اروپایی سال‌هاست که سعی می‌کنند مهاجرت را محدود کنند و اغلب استدلال می‌نمودند که تعداد زیاد مهاجران می‌تواند خدمات عمومی را زیر فشار قرار داده و همبستگی اجتماعی را دچار شکاف کند. با این حال، دانمارک متفاوت است؛ زیرا این کشور تحت حکومت میانه‌چپ، سیاست‌های سخت‌گیرانه را تقویت کرده است. جریان‌های پناهندگی به‌طور مستمر کاهش یافته‌اند و سوسیال‌دموکرات‌های دانمارک قدرت ملی را حفظ کرده‌اند.
اما همان‌طور که دولت کارگر تحت رهبری کیر استارمر در لندن نکات را بررسی می‌کند و برنامه‌ای را که هفته گذشته به‌صراحت از عناصر سیاست دانمارک استفاده می‌کند، رونمایی می‌نماید، اجرای عملی رویکرد دانمارکی دلایلی برای قدم‌برداری محتاطانه فراهم می‌آورد. دستاوردهای سیاسی که این رویکرد نوید می‌داد، اکنون نشانه‌هایی از ترکیدگی نشان می‌دهند و سیاست‌هایی که برای محدود کردن ورود متقاضیان پناهندگی طراحی شده‌اند، ممکن است هزینه‌های اجتماعی به‌بار کشند.
لارس لوککه راسموسن، سیاستمدار معتدلی که هنگام اتخاذ بسیاری از سخت‌ترین سیاست‌های دانمارک، نخست‌وزیر بود، می‌گوید سیاست مهاجرت نه تنها باید جریان‌های بزرگ پناهجویان محتمل را محدود کند، بلکه باید افراد خارجی مورد نیاز را نیز بپذیرد.
«باید به یاد داشته باشند که ما به این رویکرد متعادل نیاز داریم»، گفت آقای راسموسن که اکنون وزیر امور خارجی دانمارک است. «مسئله به‌صورت سیاه و سفید نیست؛ دنیایی رنگارنگ است و با ظرافت‌های فراوانی همراه است.»
«کشور غیرمهمان‌نواز»
در طول سال‌ها، به‌ویژه پس از بحران پناهندگان سوریه در سال ۲۰۱۵ که سیل تازه‌واردان را به اروپا فرستاد، دولت دانمارک سیاست‌هایی وضع کرده است تا زندگی متقاضیان پناهندگی را دشوار سازد و سعی در دلسرد کردن آن‌ها از آمدن داشته باشد.
