مانند سایر رهبران اروپایی، سیاستمداران حزب کارگر بریتانیا از سیاست محدودکننده پناهندگی دانمارک بهره می‌برند. یکی از معماران این سیاست هشدار می‌دهد که «تعادل» ضروری است.
دولت بریتانیا به‌همین شکل به بقیهٔ اروپا ملحق می‌شود و موضع سخت‌گیرانه‌تری نسبت به پناهندگی اتخاذ می‌کند؛ این کشور به‌عنوان الگویی برای مهاجرت شناخته می‌شود: دانمارک.
حزب‌های راست‌گرا در سراسر اروپا سال‌هاست به دنبال محدود کردن مهاجرت هستند و اغلب استدلال می‌کنند که تعداد بیش از حد مهاجران می‌تواند خدمات عمومی را تحت فشار قرار داده و انسجام اجتماعی را تهدید کند. اما دانمارک متمایز است، زیرا اینجا دولت میانه‌چپ بر قوانین سخت‌گیرانه تأکید کرده است. جریان‌های پناهندگی به‌طور مستمر کاهش یافته‌اند و حزب دموکرات‌های اجتماعی دانمارک توانسته است قدرت ملی را حفظ کند.
اما همان‌طور که دولت کارگر تحت رهبری کیر استارمر در لندن در حال یادگیری است و هفتهٔ گذشته طرحی را رونمایی کرد که به‌صورت آشکارانه از عناصر سیاست دانمارک بهره می‌برد، عملکرد واقعی این رویکرد در میادین عملی دلایلی برای پیشروی محتاطانه فراهم می‌کند. مزایای سیاسی که به‌نظر می‌آمد این رویکرد به‌دست می‌دهد، اکنون نشانه‌های ترکیدگی نشان می‌دهند و سیاست‌هایی که برای محدود کردن ورود درخواست‌کنندگان پناهندگی طراحی شده‌اند، ممکن است هزینهٔ اجتماعی به‌بار آید.
لارس لوکه راسموسن، سیاست‌مدار میانه‌رو که در زمان تصویب بسیاری از سیاست‌های سخت‌گیرانهٔ دانمارک نخست‌وزیر بود، گفت که سیاست مهاجرت هم به‌محدود کردن جریان‌های بزرگ پناهجویان بالقوه می‌پردازد و هم پذیرش مهاجران ضروری را در بر دارد.
«آن‌ها باید به خاطر داشته باشند که ما به این رویکرد متعادل نیاز داریم»، گفت آقای راسموسن که هم‌اکنون وزیر امور خارجهٔ دانمارک است. «این مسئله سیاه و سفید نیست؛ جهان رنگارنگی است که پر از نکات ظریف است.»
«کشور نامستقبل»
در طول سال‌ها، به‌ویژه پس از بحران پناهندگان سوریه در سال ۲۰۱۵ که سیلابی از تازه‌واردان را به اروپا آورد، دولت دانمارک سیاست‌هایی اتخاذ کرده است تا زندگی برای درخواست‌کنندگان پناهندگی دشوار شود و آن‌ها را از مهاجرت منصرف کند.
