بهترین مقاصد برای سفر در سال ۲۰۲۶

مراکز فرهنگی جدید را کشف کنید، شهرهای باستانی را بگردید و در کانون‌های جدید شکم‌گردی وقت بگذرانید

ویراستاران ما هنگام انتخاب برخی یا تمام محصولات معرفی‌شده با شرکت‌های وابسته همکاری می‌کنند. ما از خرده‌فروشان و/یا از خریدهایی که از طریق این لینک‌ها انجام می‌شود، کمیسیون دریافت خواهیم کرد.

تهیه فهرستی از بهترین مقاصد سفر در جهان، در هر سالی که باشد، یادآور زیباترین پارادوکس سفر است: اینکه سیاره ما می‌تواند همزمان هم صمیمی و کوچک و هم بی‌نهایت پهناور به نظر برسد. این جهان که سرشار از شگفتی‌هایی بیش از ظرفیت یک عمر است و در عین حال روزبه‌روز به هم متصل‌تر می‌شود، مقاصد بی‌پایانی برای سفر دارد. و دقیقاً همین موضوع است که گردآوری این فهرست را نه تنها به لذتی بزرگ، بلکه به چالشی بزرگ تبدیل می‌کند.

فهرست «بهترین مقاصد سفر در سال ۲۰۲۶» ما نیز بر پایه همین حس عظمت شکل گرفته است. در این فهرست، مقاصدی وجود دارند که شاید آشنا به نظر برسند، اما جانی تازه در آن‌ها دمیده شده است؛ مانند هنگ کنگ که به یک مرکز ثقل فرهنگی جدید و هیجان‌انگیز تبدیل شده، یا شهر دریاچه‌ای اودایپور قرن شانزدهمی که با افتتاح چند هتل لوکس، دورانی جدید را آغاز کرده است. در این میان، گوهرهای کمتر شناخته‌شده‌ای نیز هستند که در حال درخشش‌اند؛ مانند جزیره پرنس ادوارد کانادا که موجی از کارخانه‌های شراب‌سازی مستقل، رستوران‌های جدید و هتل‌های بوتیک در حال بازتعریف مفهوم گریزگاه ساحلی است، و فاس، خواهر آرام و متین مراکش، که قرار است با بازگشایی تاریخی مدینه‌اش پس از یک مرمت ۱۵ ساله فوق‌العاده، بدرخشد.

صادقانه بگوییم، حتی پس از ۱۲ سال انتخاب هیجان‌انگیزترین مقاصد برای این فهرست سالانه، ما هم مانند شما با دیدن یک مکان کاملاً غیرمنتظره شگفت‌زده می‌شویم. در بولیوی، پهنه‌های وسیع نمکزارهای درخشان از دیرباز جذاب بوده‌اند، اما آیا نام پوتوسی را با گنجینه زمین‌شناختی‌اش از تالاب‌ها، چشمه‌های آب گرم و آتشفشان‌های پوشیده از برف شنیده‌اید؟ و اگر نخستی‌سانان رواندا تخیل شما را به پرواز درآورده‌اند، نظرتان درباره گابن چیست؟ جایی که اکو-لاج‌های (اقامتگاه‌های بوم‌گردی) جدید، دسترسی به جنگل‌های دست‌نخورده‌ای را فراهم می‌کنند که زیستگاه گوریل‌های غربی دشت‌نشین، دشت‌های پهناور و تالاب‌های آرام است. اما شاید کمتر جایی در زمین به اندازه اولورو، صخره ماسه‌سنگی عظیمی که از قلب اوت‌بک استرالیا سر برآورده، عظمت زندگی را تداعی کند. همزمان با چهلمین سالگرد یک برنامه تاریخی واگذاری زمین در این منطقه، فصل جدیدی از گردشگری هدفمند در حال شکل‌گیری است. در سال ۲۰۲۶، بازدیدکنندگان می‌توانند با راهنمایی قصه‌گویان آنانگو، در مسیری به طول ۳۳ مایل سفر کنند و شب را در کمپ‌های گلمپینگ (چادرهای لوکس) بگذرانند؛ جایی که آسمان کویر همچون طوماری کهن گشوده می‌شود – مکانی ایده‌آل برای تأمل در جایگاه خود در داستان بی‌پایان جهان هستی.

این فهرست هم برای مسافران و هم برای رؤیاپردازان است. از آن – به همراه فهرست‌های تکمیلی برای شش قاره – برای شروع برنامه‌ریزی سفرتان استفاده کنید یا صرفاً حس شگفتی خود را ارضا کنید. در سال پیش رو، تیم جهانی ویراستاران ما بسیاری از این مکان‌ها را کاوش خواهند کرد و ما بی‌صبرانه منتظریم تا داستان‌هایی را که در این سفرها کشف می‌کنیم با شما در میان بگذاریم و شاید حتی در این مسیر با برخی از شما روبرو شویم.

آروشا، تانزانیا

چرا به آنجا برویم: افتتاح یک مرکز نمادین و محبوب در شهر، و نگاهی نو به سافاری در جنگل با یک کمپ جدید

شایعات درباره موزه جدید جین گودال، نخستی‌شناس فقید، در شهر آروشا ماه‌هاست که بر سر زبان‌هاست – و اکنون بالاخره تأیید شده است. «رویای دکتر جین: مرکز امید گودال» در اواخر اکتبر ۲۰۲۶، در کنار مرکز میراث فرهنگی آروشا که در مرکز شهر قرار دارد، افتتاح خواهد شد. این فضا که توسط تیمی از طراحان، از جمله یکی از فارغ‌التحصیلان «انیمال کینگدام» دیزنی، ساخته شده، شامل شش بخش نمایشگاهی تعاملی – از جمله یک سالن تئاتر و یک «باغ تعهد» – با تمرکز بر آموزش حفاظت از محیط زیست برای نسل‌های آینده خواهد بود.

شهر همچنین به لطف کارآفرینان محلی، شاهد اتفاقات دیگری نیز هست؛ از «مجموعه ماکائو» با سبک آفریقایی-مینیمالیستی که مبلمان و دکوراسیون دست‌ساز زیبایی را عرضه می‌کند، تا «اپوک لانژ» که بسته‌های ناهار خوشمزه‌ای برای پیک‌نیک در تورهای سافاری دوستدار محیط زیست با «د وایلد سورس» آماده می‌کند. علاقه‌مندان به ورزش توجه کنند: استادیوم فوتبال ۳۰ هزار نفری «سامیا سولهو حسن» در منطقه اولوموتی آروشا در تابستان ۲۰۲۶ افتتاح خواهد شد و آماده میزبانی فینال جام ملت‌های آفریقا در سال ۲۰۲۷ است.

فراتر از شهر، کمپ جنگلی کوروی که مدت‌ها انتظارش را می‌کشیدیم، توسط «انتارا»، یک اپراتور جامعه‌محور، تابستان امسال در پارک ملی آروشا افتتاح شد. این مجموعه هشت کلبه‌ای در جنگل موملا، در دامنه‌های پایینی کوه مرو، جایگزینی متمایز برای تماشای حیات وحش کلاسیک در دشت‌های تانزانیا ارائه می‌دهد. در اینجا، ممکن است فیل‌ها، غزالک‌های خجالتی و میمون‌های کولوبوس سیاه‌وسفیدی را ببینید که نام کمپ از آن‌ها گرفته شده است. تازه‌وارد دیگر به صحنه سافاری، «لابا ماما سیمبا» است که بهار امسال در ملک حیات وحش ۱۷۳۰ هکتاری «نورث دالی» افتتاح شد.

ساحل شرقی، باربادوس

چرا به آنجا برویم: تجربه‌ای جدید (و دست‌نخورده) از زندگی جزیره‌ای – با دسترسی آسان‌تر از همیشه

با مسیرهای پروازی مستقیم جدید و برنامه‌های سفر لوکس با کشتی‌های کروز، شرقی‌ترین جزیره کارائیب در سال ۲۰۲۶ بیش از هر زمان دیگری در دسترس خواهد بود. دلتا و کی‌ال‌ام اخیراً مسیرهای بدون توقف از قطب‌های خود در آتلانتا و آمستردام راه‌اندازی کرده‌اند و بندر بریج‌تاون نیز در سال ۲۰۲۳ یک پروژه بهسازی ۲ میلیون دلاری را به پایان رساند. این جزیره همچنین در حال توسعه بندر اسپایتس‌تاون در انتهای شمالی جزیره است که اکنون اسکله‌های جدیدی برای کشتی‌های لوکس کوچک‌تر مانند «امرالد ساکارا» از شرکت امرالد کروزز ارائه می‌دهد که در تعدادی از برنامه‌های سفر فصل زمستان ۲۰۲۶ خود در اینجا پهلو می‌گیرد.

همه این‌ها به ناچار به معنای بازدیدکنندگان بیشتر خواهد بود. اما این بدان معنا نیست که نمی‌توانید به راحتی از شلوغی‌ها فرار کنید. در حالی که محبوب‌ترین استراحتگاه‌های لوکس باربادوس در امتداد سواحل آرام غربی دریای کارائیب قرار دارند، مسافران ماجراجو می‌توانند تنها نیم ساعت با ماشین به سمت شمال شرقی از فرودگاه بین‌المللی گرانتلی آدامز یا بنادر شلوغ کروز بریج‌تاون رانندگی کنند تا به خط ساحلی ناهموارتر اقیانوس اطلس برسند؛ جایی که مناظر چشمگیر، موج‌سواری در سطح جهانی و دهکده‌های ماهیگیری رنگارنگ، شخصیت دست‌نخورده جزیره را حفظ کرده‌اند. از بث‌شبا شروع کنید، جایی که امواج قدرتمند از دیرباز موج‌سواران را به «سوپ باول»، یک صخره موج‌شکن که مورد احترام حرفه‌ای‌های بین‌المللی است، جذب کرده است. برای غیرموج‌سواران نیز فعالیت‌های فضای باز فراوانی وجود دارد، زیرا یک پارک ملی و یک منطقه حفاظت‌شده حیات وحش، بیشتر سواحل شرقی را از توسعه تجاری محافظت می‌کند. از ساحل بث تا بث‌شبا در یک مسیر شش مایلی خوش‌منظره که مسیر سابق راه‌آهن ساحلی جزیره را دنبال می‌کند، پیاده‌روی کنید. سپس روز خود را در دهکده نزدیک مارتینز بی در روزهای پنجشنبه به پایان برسانید، زمانی که فستیوال ماهی سرخ‌شده «بی تاورن» همسایگان و بازدیدکنندگان را برای خوردن ماهی سرخو تازه صید شده، ماکارونی و پنیر پخته شده و جلسات کارائوکه با طعم رام دور هم جمع می‌کند.

در گذشته، بیشتر اقامتگاه‌های ساحل شرقی شامل مهمان‌خانه‌های خانوادگی و کلبه‌های ساحلی بود. در سپتامبر امسال، هتل‌دار پل دویل، که مالک قدیمی‌ترین هتل فعال جزیره، «کرین ریزورت» است، ساخت یک ملک کاملاً ویلایی جدید به نام «ایست ریزورت» را پس از سه سال به پایان رساند – و اقامتی لوکس و در عین حال صمیمی را به آنچه بهترین راز باربادوس می‌نامند، آورد.

بروکسل، بلژیک

چرا به آنجا برویم: الهام خلاقانه و احیای فرهنگی

این پایتخت اروپایی که اغلب نادیده گرفته می‌شود، در حال تجربه یک رنسانس فرهنگی است که نشان‌دهنده تغییر از یک مرکز اداری به یک قطب خلاق است. افتتاح «کانال-مرکز پمپیدو» در نوامبر ۲۰۲۶ یک کارخانه قدیمی را به مرکزی معاصر برای هنرهای مدرن تبدیل می‌کند. این مرکز که یکی از موردانتظارترین پروژه‌های اروپاست، فضاهای نمایشگاهی گسترده‌ای را با همکاری مرکز پمپیدوی پاریس، در کنار برنامه‌ای پویا از اجراهای زنده، موسیقی، فیلم، کارگاه‌های آموزشی، کتابخانه و – در طبقه پنجم – رستورانی با چشم‌انداز به سالن نمایش وسیع، و یک بار روی پشت‌بام با منظره پانورامیک شهر، ارائه خواهد داد. تنها چند قدم آن‌طرف‌تر، هتل تازه‌تأسیس «د استاندارد» قرار دارد که با یک بار روی پشت‌بام، یک سالن استراحت به سبک گلخانه‌ای و طراحی جسورانه، انرژی خلاق شهر را منعکس می‌کند.

احیای فرهنگی بروکسل در همه جا قابل مشاهده است، از نماهای تازه‌سازی‌شده «پلاس د لا بورس» گرفته تا «پروژه گنبد»، که اولین فروشگاه بزرگ بلژیک را با رویکردی مدرن بازسازی کرده است. در همان نزدیکی، «گار ماریتیم»، یک ایستگاه باربری سابق، اکنون معماری پایدار را با نمایشگاه‌های طراحی و غرفه‌های غذایی سرآشپزها به طور یکپارچه ترکیب می‌کند. برای سفر در فصل بهار برنامه‌ریزی کنید، زمانی که «آرت بروکسل» گالری‌ها و مجموعه‌داران را از سراسر جهان برای یک نمایشگاه بین‌المللی پرجنب‌وجوش گرد هم می‌آورد و «رژه دو سالانه زینک» خیابان‌های شهر را به صحنه‌ای از تئاتر و تخیل تبدیل می‌کند. برای کسانی که به دنبال هیجان بیشتری هستند، می‌توانید در شهر مستقر شوید و از تماشای مسابقات گرندپری بلژیک لذت ببرید.

استان چیراکی، پاناما

چرا به آنجا برویم: حال و هوای جزیره‌ای دورافتاده، مناطق حفاظت‌شده دریایی، اقامتگاه‌های بوم‌گردی

استان چیراکی، در حدود ۳۰۰ مایلی جنوب غربی پاناماسیتی و در امتداد اقیانوس آرام، در دهه گذشته به عنوان یک گریزگاه به سبک جزیره‌ای دورافتاده مطرح شده است. این منطقه شامل پارک بین‌المللی لا آمیستاد، یک سایت میراث جهانی یونسکو با بیش از ۴۰۰ هزار هکتار مساحت و بزرگترین ذخیره‌گاه طبیعی آمریکای مرکزی، و همچنین پارک ملی دریایی خلیج چیراکی، زیستگاه میمون‌های جیغ‌کش، آرمادیلوها و از ژوئیه تا اکتبر، نهنگ‌های گوژپشت مهاجر است. شرکت تورهای لوکس «بلک تومیتو» پوشش خود از چیراکی را برای سال ۲۰۲۶ گسترش خواهد داد و غواصی سطحی در پارک دریایی، پیاده‌روی در جنگل‌های ابری با راهنمای طبیعت‌شناس، و تورهای تماشای نهنگ سفارشی همراه با ناهار در یک جزیره متروکه را ارائه می‌دهد. هتل‌داران نیز به این موضوع توجه کرده‌اند و به آرامی اقامتگاه‌هایی را راه‌اندازی می‌کنند که روح این گریزگاه را با امکانات درجه یک به تصویر می‌کشند: «ایسلا پالنکه» از مجموعه «کایوگا کالکشن»، یک اقامتگاه بوم‌گردی لوکس با ۱۰ کلید، در سال‌های ۲۰۲۶ و ۲۰۲۷ سه ویلای دوخوابه را معرفی خواهد کرد که همگی دارای فونیکولار و استخرهای خصوصی هستند. در فوریه ۲۰۲۵، هایت هتل «لا کومپانیا دل واله» را با ۷۰ اتاق با محوریت هنر و سلامتی، تنها در ۲۰ مایلی ساحل افتتاح کرد؛ این هتل در پاییز ۲۰۲۵، اسپا ۱۸ هزار فوت مربعی «الیسیوم» را اضافه خواهد کرد. در اواخر سال ۲۰۲۶، مسافران می‌توانند منتظر «وایسروی بوکاس دل تورو» با ۱۸۶ اتاق باشند که برای مشتریان لوکسی که تجربه یک استراحتگاه سنتی‌تر را ترجیح می‌دهند، طراحی شده است. رسیدن به چیراکی نیز در حال آسان‌تر شدن است. رئیس‌جمهور خوزه رائول مولینو راه‌آهن پاناما-دیوید را اعلام کرد، یک راه‌آهن سریع‌السیر ۴۷۵ کیلومتری که پاناماسیتی را در کمتر از سه ساعت به چیراکی متصل می‌کند و پس از افتتاح، نیاز به پروازهای کوچک یا رانندگی‌های طولانی را برطرف می‌کند.

دره گوزن (Deer Valley)، یوتا

چرا به آنجا برویم: آخرین رقص (ساندنس)؛ دو برابر شدن فضای اسکی

برای دهه‌ها، دره گوزن مترادف با پیست‌های صاف و مرتب، خدمات بی‌نقص و حال و هوای پرستاره جشنواره فیلم ساندنس بوده است. در ژانویه ۲۰۲۶، این داستان به نقطه اوج خود خواهد رسید. پس از بیش از چهار دهه در پارک سیتی، ساندنس آخرین سال خود را در یوتا جشن خواهد گرفت و با آنچه برگزارکنندگان «جشنی سرشار از قدردانی و شادی» برای بزرگداشت بنیان‌گذار آن رابرت ردفورد و این نقطه عطف فرهنگی می‌نامند، به پایان خواهد رسید. همزمان با خداحافظی ساندنس، دره گوزن با بزرگترین پروژه توسعه پیست اسکی در تاریخ آمریکای شمالی، وارد دوره جدیدی می‌شود. طرح «توسعه برتر» (Expanded Excellence) مساحت قابل اسکی را به بیش از دو برابر یعنی ۴۳۰۰ هکتار افزایش می‌دهد و نزدیک به ۱۰۰ پیست جدید و ۳۱ تله‌کابین اضافه می‌کند. زمستان امسال همچنین هفت تله‌سی‌یژ جدید، از جمله گوندولای «ایست ویلج اکسپرس» را به همراه ادامه توسعه «دهکده شرقی» (East Village) به ارمغان می‌آورد که دسترسی آسان‌تر به کوهستان و بیش از ۷۰ فروشگاه و رستوران را فراهم می‌کند. پس از تکمیل، دهکده شرقی همچنین دارای هشت هتل خواهد بود، از جمله «گرند هایت دره گوزن» که در اواخر سال ۲۰۲۴ افتتاح شد، «کانوپی بای هیلتون» (اولین هتل هیلتون در یک مقصد اسکی که در تابستان ۲۰۲۶ افتتاح می‌شود)، و در آینده، یک استراحتگاه و اقامتگاه «فور سیزنز» که قرار است در سال ۲۰۲۸ افتتاح شود. به این‌ها، یورت شیک «شوت ایلون شامپاین» را که برای دومین سال بازمی‌گردد، به علاوه ۳۰۰ اینچ بارش برف سالانه با پشتیبانی یک سیستم پیشرفته برف‌سازی اضافه کنید، و دره گوزن آماده است تا به مسافران نشان دهد فصل بعدی آن چگونه خواهد بود.

فاس، مراکش

چرا به آنجا برویم: پروژه‌های مرمت بلندپروازانه که جانی تازه به این شهر تاریخی می‌بخشند

فاس پایتخت فرهنگی و مرکز فکری مراکش است، اما هنوز کمتر مورد توجه قرار گرفته است. به نظر می‌رسد این وضعیت در سال ۲۰۲۶ با بازگشایی مورد انتظار «پاله جمای» – هتل میراثی نمادین فاس که در سال ۱۸۷۹ توسط یک وزیر اعظم برای سلطان ساخته شد – پس از یک دهه بازسازی، تغییر کند. «پاله جمای»، خواهرخوانده هتل شاخص «لا مامونیا» در مراکش، یکی از معدود هتل‌های صد ساله شمال آفریقاست و شکل معماری باشکوه خود را به علاوه فضایی سرشار از تاریخ حفظ کرده است.

این بازگشایی باشکوه، نقطه اوج یک بازسازی چند دهه‌ای در بزرگترین و دست‌نخورده‌ترین مدینه قرون وسطایی جهان است که چندین هزار سازه خشتی را تقویت کرده و بسیاری از مهمترین بناهای تاریخی شهر را مرمت کرده است. اولینِ این‌ها، کتابخانه قرویین قرن نهم در قدیمی‌ترین دانشگاه جهان است، در حالی که «میدان لاله یدونا» – محله‌ای در کنار رودخانه که توسط معماران میشل موسسیان و یاسر خلیل بازسازی شده – برای جایزه معماری آقاخان ۲۰۲۵ نامزد شد. سپس فندوق‌های (کاروانسراهای) زیبای قرن ۱۴ و ۱۵ چماین، سبیترین و برکه قرار دارند که به عنوان کارگاه‌های هنری زیبا با تمرکز بر صنایع دستی با کیفیت بالا مرمت شده‌اند. فندوق «کات سمن» نیز تا پایان سال ۲۰۲۶ به آنها خواهد پیوست و درهای خود را به روی یک بازار عسل تاریخی منحصر به فرد باز خواهد کرد. موزه هنرهای اسلامی البطحاء، که اکنون بهترین موزه مراکش است، نیز اخیراً بی‌سر و صدا بازگشایی شد؛ این موزه مروری جامع بر تاریخ سلسله‌های این کشور با استفاده از آثار نفیس و نسخه‌های خطی تذهیب‌شده ارائه می‌دهد که فاس را در چارچوب شبکه گسترده‌ای از روابط مدیترانه‌ای و آفریقایی قرار می‌دهد. این ارتباطات در جشنواره موسیقی مقدس جهانی فاس که سالانه در ماه‌های می و ژوئن برگزار می‌شود و نقش فاس را به عنوان مرکز عرفان صوفی، دانش اسلامی و میراث موسیقی اندلسی جشن می‌گیرد، مشهود است. برنامه‌های دیگر برای سال ۲۰۲۶: شهر سال را با میزبانی مسابقات جام ملت‌های آفریقا آغاز می‌کند و در ماه آگوست منتظر یک خورشیدگرفتگی تقریباً کامل است.

گابن

چرا به آنجا برویم: تلاقی جنگل‌های بارانی بکر آفریقا با دریا؛ جایگزینی فعال و غوطه‌ورکننده برای سافاری‌های ماشینی؛ شگفتی انزوا

صنعت گردشگری گابن شاید هنوز در مراحل ابتدایی خود باشد، اما سال ۲۰۲۶ شاهد ظهور آن به عنوان هیجان‌انگیزترین مقصد جنگل‌های بارانی آفریقا (و شاید جهان) با افتتاح کمپ «لوانگو ساوانا» در ماه ژانویه خواهد بود. این کمپ چادری جدید که در تالاب نمادین ایگلا – جایی که فیل‌های جنگلی قبل از رسیدن به خط ساحلی معروف به خاطر اسب‌های آبی موج‌سوار گابن، آب‌تنی می‌کنند – واقع شده، یکی از سه ملک در بخش شمالی پارک ملی لوانگو است. لوانگو – که به «آخرین بهشت آفریقا» ملقب است و سرزمین عجایبی از جنگل‌های بکر، ساوانا و تالاب‌هایی است که به اقیانوس اطلس وحشی می‌ریزند – در میان چیزهای دیگر، آنچه را که برخی از خودی‌ها بهترین تجربه گوریل‌گردی در آفریقا می‌نامند، ارائه می‌دهد.

اگر سه اقامتگاه برایتان زیاد است، به جنوب و به پارک ملی موکالابا-دودو بروید، جایی که «نیانگا لاج»، که در اوایل سال ۲۰۲۵ افتتاح شد، از انزوای شیرینی به عنوان تنها ملک سافاری لوکس در آنچه محلی‌ها «پارک ملی میمون‌های بزرگ» می‌نامند، لذت می‌برد. پیشنهادهای نیانگا برای سال ۲۰۲۶ شامل تجربیات صرف غذا در فضای باز از یک تراس جدید بر فراز درختان گرفته تا شام‌های ساحلی است، تا بهتر بتوان یکی از گونه‌های متعدد نخستی‌سانان پارک یا شگفتی‌های دریایی مانند نهنگ‌های گوژپشت مهاجر و لاک‌پشت‌های دریایی در حال لانه‌گزینی را دید. با توجه به اینکه آب‌های اطراف آن نیز غنی از ماهی‌های ورزشی مانند تارپون است، نیانگا همچنین اولین فصل کامل ماهیگیری ورزشی بین‌المللی انحصاری «بگیر و رها کن» خود را در سال ۲۰۲۶ راه‌اندازی خواهد کرد.

برای کسانی که به دنبال تجربه‌ای حتی وحشی‌تر هستند، افتتاح اکو کمپ «ست کاما» در اوایل سال ۲۰۲۶ در انتهای جنوبی دورافتاده پارک ملی لوانگو، وعده یک تغییر بزرگ را می‌دهد. این کمپ که اولین ملک در مجموعه «ماچابا وایلد» از «ماچابا سافاریز» است، یک کمپ اصلی راحت خواهد بود که بر ماجراجویی‌هایی تمرکز دارد که غوطه‌ور شدن را بر تجمل ترجیح می‌دهند. با فعالیت‌هایی مانند پیاده‌روی در جنگل (ردیابی شامپانزه‌ها، گوریل‌های غربی دشت‌نشین، فیل‌های جنگلی و گرازهای رودخانه‌ای قرمز)، مسیرهای ساحلی طولانی‌تر (بهترین راه برای دیدن همان موجودات جنگلی در ساحل و همچنین اسب‌های آبی موج‌سوار)، و گشت‌های قایقی و کایاک‌سواری (ایده‌آل برای دیدن کروکودیل‌های کوتوله، پرندگان شگفت‌انگیز و گاوهای دریایی خجالتی غرب آفریقا)، همه چیز درباره تعامل فعال با محیط‌های خارق‌العاده گابن است. شاید نهایی‌ترین و صمیمی‌ترین نسخه غوطه‌ور شدن در جنگل، راه‌اندازی اولین فصل کامل مسیرهای پیاده‌روی چند شبه ابتدایی توسط «لوولد تریلز کو» در اواسط تا اواخر تابستان ۲۰۲۶ با استفاده از اکو کمپ ست کاما به عنوان پایگاه خود باشد.

در حالی که شگفتی‌های گابن هم منحصر به فرد و هم فراوان هستند، زیرساخت‌های گردشگری در بهترین حالت ابتدایی باقی مانده‌اند و مشاهده حیات وحش عالی همیشه آسان نیست. با از سرگیری برنامه‌های سفر سفارشی «اندرسون اکسپدیشنز»، پیشگام گردشگری مبتنی بر حفاظت در گابن، در سال ۲۰۲۶، راهنمایان خصوصی به مهمانان در پیمایش جنگل‌های کهن و نهرهای زلال کمک خواهند کرد.

کارنیولای علیا (گورنسکا)، اسلوونی

چرا به آنجا برویم: دهکده‌های افسانه‌ای و دریاچه‌های نفس‌گیر

منطقه کارنیولای علیا در اسلوونی (که به نام گورنسکا، به معنای «سرزمین‌های مرتفع» نیز شناخته می‌شود)، بین اتریش و شمال ایتالیا قرار گرفته و گوهری است که در دیدرس پنهان مانده است. این گوشه شمال غربی که تقریباً یک دهم وسعت توسکانی را دارد، مجموعه‌ای خیره‌کننده را در خود جای داده است: آلپ جولیان، دریاچه بلد، پارک ملی تریگلاو و تعدادی دهکده که انگار مستقیماً از یک افسانه بیرون آمده‌اند.

در حالی که همسایه آن، ایتالیا، برای بازی‌های المپیک زمستانی میلان کورتینا با ازدحام شانه‌به‌شانه جمعیت آماده می‌شود، جذابیت کارنیولای علیا در فضای باز و دلگشای آن است. البته انتظار سکوت کامل را نداشته باشید: سال ۲۰۲۶ سال درخشش آن خواهد بود. یک ویزای جدید برای کوچ‌نشینان دیجیتال در حال راه‌اندازی است که کاملاً با موجی از افتتاح‌های فرهنگی و هتلداری هماهنگ شده است – نشانه‌ای که این کشور برای دیده شدن آماده است.

تابستان ۲۰۲۶ شاهد ظهور کارنیولای علیا به عنوان مقصدی برای دوستداران هنر معاصر با افتتاح بزرگ «موزه لاه» خواهد بود – که بیش از ۸۰۰ اثر اروپایی را که با عشق در طول سه دهه توسط ایگور و مویکا لاه جمع‌آوری شده‌اند، در دامنه‌های خوش‌منظره قلعه بلد به نمایش می‌گذارد. برای جویندگان سلامتی، «کنیپ ناتورهتل اسنویک»، پس از سرمایه‌گذاری ۲۲ میلیون یورویی (۲۵.۵ میلیون دلار)، در ژوئن ۲۰۲۶ در حومه منطقه افتتاح خواهد شد و به مرتفع‌ترین هتل اسپا حرارتی اسلوونی تبدیل می‌شود. سلامتی در اینجا ریشه در سنت دارد (به پنج ستون زندگی جامع سباستین کنیپ مراجعه کنید)، اما با رویکردی معاصر.

هتل‌های صمیمی به سبک مهمان‌خانه در حال شکوفایی آرام در آلپ جولیان هستند، مانند «شاله سوفیا» با پنج سوئیت، که در آن مهمان‌نوازی گرم، چشم‌اندازهای وسیع و مهارت‌های جدی آشپزی به هم می‌رسند. جای تعجب نیست که در سال ۲۰۲۵، نه رستوران اسلوونیایی ستاره میشلن کسب کردند. رستوران اصلی منطقه «هیشا فرانکو» سه ستاره ارزشمند و ستاره سبز برای پایداری خود را حفظ کرد و آنا روش را به عنوان یکی از دو سرآشپز زن در سراسر جهان با این افتخار تثبیت کرد. در همین حال، علاقه‌مندان به تاریخ نباید بازگشت «نمایش مصائب» (Passion Play) ثبت‌شده در یونسکو را به خیابان‌های سنگفرش‌شده شکوفیا لوکا پس از یک وقفه شش ساله از دست بدهند، که در آن ۹۰۰ نفر از مردم محلی یکی از قدیمی‌ترین نمایشنامه‌های دوره باروک اروپا را زنده می‌کنند.

گوادالاخارا، مکزیک

چرا به آنجا برویم: فستیوال‌های مشهور جهانی؛ بازی‌های جام جهانی فیفا؛ و صنایع پرجنب‌وجوش با مدیریت زنان

گوادالاخارا به عنوان مرکز سنت‌های مترادف با فرهنگ مکزیک – ماریاچی، سرامیک، تورتاس آخوگاداس و البته تکیلا – همیشه آماده درخشش بوده است. در سال ۲۰۲۶، سومین شهر بزرگ مکزیک، دستاوردهای فرهنگی خود را به عنوان میزبان چندین رویداد جهانی به نمایش خواهد گذاشت. جشنواره بین‌المللی فیلم گوادالاخارا در آوریل بازمی‌گردد، جام جهانی فیفا چهار مسابقه را در ژوئن به ارمغان می‌آورد و نوامبر چهلمین دوره نمایشگاه بین‌المللی کتاب یک هفته‌ای گوادالاخارا را رقم می‌زند. اما این «تاپاتیاها» (زنان اهل گوادالاخارا) هستند که در سراسر «شهر رزها» (La Ciudad de las Rosas) در حال شکوفایی‌اند. ورونیکا دلگادیو گارسیا، اولین شهردار زن گوادالاخارا، نشانه‌ای از پیشرفت است، همانطور که برنامه‌های دوچرخه‌سواری اشتراکی حساس به جنسیت و گروه‌های ماریاچی و کومبیا با رهبری زنان که برای عموم می‌نوازند، نیز چنین هستند. میراث هنری گوادالاخارا با هنر و غذا تلاقی می‌کند. با بازدید از «سرامیکا سورو»، یک کارخانه سرامیک در کلون اینداستریال، می‌توانید قطعه خود را با راهنمایی جولیانا سورو و پدرش، خوزه نوئه سورو، نقاشی کنید، که میزبان یک برنامه اقامت هنری با هنرمندان زن محلی و گالری هنری خواهرخوانده «پلاتافورما» و هنرمندان مقیم آن هستند. این روح زنانه به خوراک‌شناسی مدرن نیز راه یافته است. در رستوران «شوکول» در سانتا ترسیتا، سرآشپز کریسو روئلاس، راوی داستان مواد اولیه مکزیکی باستانی و زنان قدرتمند است. خوانا سگوندو آلکانتار، مادربزرگ سرآشپز اسکار سگوندو (همسر روئلاس) در شوکول، در یک نقاشی دیواری واقع‌گرایانه با چشم‌انداز به میزهای مشترک اتاق غذاخوری به تصویر کشیده شده است، جایی که مهمانان با تورتیلاهایی که به تازگی با دایره‌های چندرنگ پرس شده‌اند، پذیرایی می‌شوند. فرهنگ زن‌سالارانه همچنین در کارخانه‌های تقطیر معروف خالیسکو مانند «لا آلتنیا» یک امر خانوادگی است – سال ۲۰۲۶ اولین سال کامل جنی کامارنا به عنوان مدیرعامل تکیلا «ال تسورو د دان فلیپه» است. در حالی که گوادالاخارا مدت‌هاست که یک مقصد ارزشمند بوده و در سکوت پیشرفت کرده در حالی که شهرهای همسایه توجه بیشتری را به خود جلب کرده‌اند، اکنون نورافکن‌ها کمی روشن‌تر بر آن می‌تابند.

هنگ کنگ، چین

چرا به آنجا برویم: فضاهای سبز بهبود یافته و مناظر پانورامیک

هنگ کنگ که همیشه رو به آینده دارد، در سال ۲۰۲۶ اعتبار گردشگری خود را بیش از پیش ارتقا می‌دهد. هم در جزیره و هم خارج از آن، صحنه فرهنگی در حال شکوفایی است. در نوک شبه‌جزیره کولون، در منطقه فرهنگی غرب کولون که توسط فاستر + پارتنرز طراحی شده، مرکز هنرهای نمایشی وست‌کِی در سال ۲۰۲۶ سه سالن رقص و تئاتر در سطح جهانی را با ظرفیت حدود ۲۳۰۰ نفر افتتاح خواهد کرد. و در قلب سنترال، سرآشپز فرانسوی دانیل بولود «تراس بولود» را در طبقه ۲۵ لندمارک پرینسز افتتاح خواهد کرد که از طریق یک راهرو به هتل ماندارین اورینتال هنگ کنگ متصل می‌شود. این افتتاح بخشی از بازسازی گسترده هتل شاخص است که بیش از ۱۰۰ میلیون دلار هزینه دارد، شامل اضافه شدن آپارتمان‌های اقامت طولانی‌تر است و انتظار می‌رود تا اواخر سال ۲۰۲۶ به پایان برسد.

فرودگاه بین‌المللی هنگ کنگ (HKIA) با هدف پذیرش تا ۱۲۰ میلیون مسافر هوایی تا سال ۲۰۲۷، بهبودهای بیشتری را تحت برنامه توسعه ۱۸ میلیارد دلاری سه بانده خود رونمایی خواهد کرد. ارتقای ترمینال ۲ کلیدی است و یک سالن اتوبوسرانی جدید و امکانات پذیرش خودکار تا تابستان ۲۰۲۶ آماده بهره‌برداری خواهند بود.

اگر قصد دارید برای لذت بردن از فضاهای سبز هنگ کنگ به طبیعت بروید، امکانات بهبود یافته مسیرهای پیاده‌روی، مانند علائم راهنما و تابلوهای اطلاعاتی برای بازدیدکنندگان، را در چهار قله هنگ کنگ خواهید یافت: قله ویکتوریا، قله لانتائو، تای مو شان و سای کونگ هوی. و برای بهترین منظره از همه؟ به عرشه دیدبانی sky100 بروید تا از مناظر پانورامیک خط افق آسمان‌خراش‌ها و تپه‌های مواج شهر لذت ببرید، زمانی که در اواسط سال با تجربیات جدید برای بازدیدکنندگان بازگشایی می‌شود.

مارگارت ریور، استرالیا

چرا به آنجا برویم: گشت‌وگذار در تاکستان‌ها و جشنواره‌های غذا

مارگارت ریور نامی است که تصاویری از مناظر ساحلی ناهموار، امواج بزرگ و تاکستان‌های مواج را تداعی می‌کند. اینجا در سرزمین واداندی، خانه «مردم آب شور» برای بیش از ۴۰,۰۰۰ سال، شما ماجراجویی خود را انتخاب می‌کنید: در مسیر ۸۴ مایلی «کیپ تو کیپ» بین کیپ نچرالیست در شمال و کیپ لیووین در جنوب پیاده‌روی کنید، در تجربیات فرهنگی غوطه‌ور شوید، یا با صحنه غذا و شرابی که ریشه‌های عمیقی دارد، درگیر شوید.

کانون توجه بین‌المللی موج‌سواری در مسابقات WSL Margaret River Pro 2026 (۱۷-۲۷ آوریل) می‌درخشد، که دومین ایستگاه تور قهرمانی لیگ جهانی موج‌سواری خواهد بود که پنجاهمین سالگرد خود را جشن می‌گیرد. سپس فهرستی از استعدادهای محلی غذا و شراب، زمستان را با دهمین دوره جشنواره Cabin Fever (۱۷-۲۶ ژوئیه) روشن می‌کنند، قبل از اینکه Pair’d، یک جشن شراب و غذا، در نوامبر ۲۰۲۶ برای سومین سال متوالی بازگردد (در سال ۲۰۲۵، چهره‌های برجسته شامل فرانسیس مالمان، دیوید پینت و جاش نیلند بودند و سال ۲۰۲۶ احتمالاً بر پایه‌های چشمگیر خود بنا خواهد نهاد).

در اوایل سال ۲۰۲۶، تیم پشت کارخانه شراب‌سازی تاریخی مارگارت ریور، Vasse Felix، دو تجربه جدید را معرفی خواهد کرد. اول، یک سالن چشیدن شیک برای Idée Fixe، شاخه گازدار کارخانه شراب‌سازی که به Blanc de Blancs اختصاص دارد، سبکی که کاملاً از شاردونی به روش سنتی شامپاین ساخته شده است. در حالی که Idée Fixe، درست در جنوب شهر مارگارت ریور، چندین سال است که بی‌سر و صدا تولید می‌کند، این اولین فضای مستقل آن خواهد بود، جایی که چشیدن‌های غوطه‌ورکننده و نگاهی به پشت صحنه هنر شراب‌سازی به روش سنتی را ارائه خواهد داد. این یک تکامل طبیعی در منطقه‌ای است که به طور گسترده به عنوان برترین تولیدکننده شاردونی استرالیا در نظر گرفته می‌شود. دوم، یک بیسترو با الهام از ساحل با چشم‌اندازهای وسیع از تاکستان افتتاح خواهد شد.

در اواخر سال ۲۰۲۶، دانزبورو، در شمال منطقه، پذیرای South West House، یک هتل بوتیک خواهد بود که لایه‌ای جدید از لوکس هوشمند استرالیایی را به منطقه می‌آورد. در سراسر ۵۴ اتاق مهمان و امکانات رفاهی و مهمان‌نوازی مجاور، ترکیبی از صنعتی‌گرایی خام و مواد طبیعی وجود دارد. در همین حال، بازسازی تحول‌آفرین هتل مارگارت ریور، یک نماد ۹۰ ساله، سبک دوره هنر و صنایع دستی را در ۲۷ اتاق طراحی‌شده به کار می‌گیرد و در اواسط سال ۲۰۲۶ افتتاح خواهد شد، همانطور که بار و اتاق غذاخوری آن (که باعث آسودگی خاطر مردم محلی می‌شود) نیز باز خواهد شد، که منوی فوق‌محلی آن اکنون از محصولات استرالیای غربی با یک انبار شراب متناسب با آن حمایت می‌کند.

مدئین، کلمبیا

چرا به آنجا برویم: صحنه غذایی پرجنب‌وجوش، زندگی شبانه بی‌وقفه، و برنامه‌ریزی شهری نوآورانه

کمتر جایی در آمریکای لاتین به اندازه مدئین تجسم بازآفرینی است. دومین شهر بزرگ کلمبیا، در کمتر از دو دهه، از پایتخت کارتل‌ها به الگویی از نبوغ شهری تبدیل شده است. تله‌کابین‌ها و یک متروی مدرن، محله‌های دامنه‌ای مانند کومونا ۱۳ – که زمانی برای بازدیدکنندگان ناامن تلقی می‌شد و اکنون نمادی از مقاومت هنری و یک مقصد برتر است – را به خیابان‌های درختکاری شده‌ای که به دره آبورا می‌ریزند، متصل می‌کنند.

این انرژی در سال ۲۰۲۶ با Wake، یک پروژه توسعه ۱۰۰ میلیون دلاری که یک هتل سلامتی، اقامتگاه‌ها و بیش از دوازده رستوران و بار را گرد هم می‌آورد – بلندپروازانه‌ترین پروژه آشپزی مدئین تا به امروز – به اوج خود می‌رسد. محور اصلی آن بیستروی Boro از جیمی دیوید رودریگز از رستوران تحسین‌شده Celele در کارتاخنا است. در Boro، رودریگز غنای کلمبیا را به بشقاب‌هایی ترجمه خواهد کرد که آمازون، آند، کارائیب، اقیانوس آرام و اورینوکیا را در بر می‌گیرند. Test Kitchen Lab، میز سرآشپز صمیمی توسط سرآشپز آدولفو کاوالی و بارتندر دانیلا آلوارادو، که ریشه در تأمین ۱۰۰ درصد کلمبیایی دارد، نیز به مکان بزرگتری در Wake منتقل خواهد شد و با آزمایشگاه‌های تحقیق و تخمیر گسترش می‌یابد که شهرت مدئین را برای نوآوری‌های خوراک‌شناسی عمیق‌تر می‌کند. از دیگر نکات برجسته می‌توان به Wake BioHotel اشاره کرد که بر اساس مفهوم «تلاقی سلامتی و علم» ساخته شده و دارای ۱۰۹ اتاق و یک مرکز طول عمر است که اولین در نوع خود در این قاره است. مجموعه بزرگتر همچنین غول‌هایی مانند Osso، قصابی-رستوران کالت پرو، را در کنار مکان‌هایی مانند Chez Migú، Somos Masa و Krudo Viches y Vinilos گرد هم می‌آورد – که بر جاه‌طلبی این پروژه برای تبدیل شدن به یک شهر آشپزی در دل شهر تأکید می‌کند. تاریخ دقیق افتتاح هنوز تأیید نشده است و بازه زمانی آن از مارس تا آوریل ۲۰۲۶ متغیر است. اما زمانی که Wake افتتاح شود، نادیده گرفتن آن دشوار خواهد بود. سرآشپزهای اینجا ثابت می‌کنند که غذای کلمبیایی می‌تواند به اندازه خود کشور خلاقانه و چندلایه باشد.

آن را یکی از هیجان‌انگیزترین شهرهای غذایی آمریکای جنوبی در حال حاضر بنامید، با زندگی شبانه‌ای که با آن مطابقت دارد.

میناس گرایس، برزیل

چرا به آنجا برویم: هنر مدرن، سنت‌های غنی آشپزی، و پایتختی در حال رشد

برزیل تقریباً به خودی خود یک قاره است، با مناطقی به تنوع سواحل نخل‌کاری شده شمال شرقی، تاکستان‌های پنهان در دره‌های سرسبز جنوب، و تالاب‌های وسیع و غنی از حیات وحش پانتانال. با این حال، با سنت‌های عمیق آشپزی، پژواک‌های معماری استعماری و مهمان‌نوازی مشهور و گرم، میناس گرایس، یکی از بزرگترین ایالت‌های برزیل، در میان گنجینه‌های نادیده گرفته شده آن قرار دارد – حداقل برای مخاطبان بین‌المللی.

پایتخت، بلو هوریزونته، بی‌سر و صدا در حال تبدیل شدن به یک مقصد برتر است که از فرهنگ پرجنب‌وجوش «بوتکو»ی خود که حول بارهای بی‌تکلف و اغلب بی‌نام که غذای عالی و آبجوی همیشه یخ سرو می‌کنند، نیرو می‌گیرد. بسیار شبیه به جنبش «بیسترونومی» در پاریس، سرآشپزهای جوان در حال بازآفرینی کلاسیک‌های منطقه‌ای در مکان‌های مدرنی مانند «بار پیرکس» از کایو سوتر، و «آ پورکا ووادورا» از برونا رسنده هستند، در حالی که صحنه هنری شهر به شکوفایی خود ادامه می‌دهد. تیم معماری پشت «مرکادو نوو» – مرکز فرهنگی و خوراک‌شناسی که به شکل‌دهی مجدد بافت شهری در دهه گذشته کمک کرد – اکنون در حال راه‌اندازی «گالریا فیکوس» در یک میدان جذاب در محله کارلوس پراتس است. این پروژه ترکیبی که در یک عمارت بازسازی‌شده قرار دارد، شامل هفت فروشگاه و یک کوکتل بار خواهد بود و هدف آن دمیدن جانی تازه در این فضای تاریخی است.

در منطقه پرجنب‌وجوش ساواسی، «آلبوکرکی کانتِمپورانِئا» که به تازگی بازگشایی شده، به سرعت در حال تثبیت خود به عنوان یک بازیگر کلیدی در صحنه هنر معاصر برزیل است. با برجسته کردن هنرمندان محلی در حال ظهور مانند ماتئوس موریرا (که در مارس ۲۰۲۶ نمایشگاهی را افتتاح خواهد کرد) و در عین حال نمایندگی نام‌های برزیلی شناخته‌شده بین‌المللی مانند آنا ماریا تاوارس، این گالری به قرار گرفتن شهر در کنار مراکز فرهنگی مانند سائوپائولو و ریودوژانیرو کمک می‌کند. آکور نیز وارد این عرصه خلاق شده و اولین هتل Tribe خود را در برزیل در سپتامبر ۲۰۲۵ در اینجا افتتاح کرد.

درست خارج از شهر (۱.۵ ساعت با ماشین)، اینهوتیم، بزرگترین موزه هنر در فضای باز آمریکای لاتین، که میزبان ۸۰۰ اثر از بیش از ۵۰ هنرمند از ۱۸ کشور است، در سال ۲۰۲۶ بیستمین سالگرد خود را با نمایشگاه‌های جدید در آوریل و اکتبر جشن خواهد گرفت. هتل مستقر در محل، «کلارا آرته ریزورت»، با الهام از «بنِسه هاوس» ژاپن، نیز در حال گسترش است و ۳۰ اتاق اضافی قرار است تا آگوست ۲۰۲۶ به همراه یک اسپا در وسط جنگل افتتاح شود. این هتل همچنین تجربیات هدایت‌شده صمیمی را فقط برای مهمانان هتل در روزهای دوشنبه و سه‌شنبه، زمانی که موزه برای عموم بسته است، ارائه می‌دهد.

نائوشیما، ژاپن

چرا به آنجا برویم: فرصتی برای بازدید قبل از شلوغی‌ها

نائوشیما که در ستوچی، در سواحل جنوب غربی ژاپن قرار دارد، از چند دهکده ماهیگیری سنتی به یک گالری هنری در سراسر جزیره تبدیل شده است، جایی که آثار معاصر از موزه‌ها به حمام‌های عمومی تغییر کاربری داده شده و مدارس متروکه سرازیر می‌شوند و در امتداد مسیرهای تپه‌ای قرار می‌گیرند. موزه هنر جدید نائوشیما، یک سازه مینیمالیستی و تا حدی زیرزمینی که توسط معمار مشهور تادائو آندو طراحی شده، در می ۲۰۲۵ افتتاح شد و مأموریت آن جمع‌آوری هنر از آسیا و همچنین ژاپن است. این موزه، که اولین موزه در یک حومه مسکونی در شهر نائوشیما است، آثاری از تاکاشی موراکامی و کای گو-چیانگ را به نمایش می‌گذارد که به بررسی مضامین آینده‌نگری آسیایی و کیهان‌شناسی ژاپنی می‌پردازند. این دهمین پروژه بزرگ آندو برای «بنِسه آرت سایت نائوشیما» است، پروژه هنری انقلابی که برای پیشبرد بازآفرینی روستایی در نائوشیما و همسایگانش طراحی شده و زمانی که مجسمه «کدو تنبل» کوساما در طوفانی در سال ۲۰۲۱ به دریا کشیده شد، توجه جهانی را به خود جلب کرد.

همانطور که نائوشیما و جزایر همسایه آن تعداد بیشتری از جویندگان فرهنگ را به خود جذب می‌کنند، شرکت‌های مسافرتی نیز به این موضوع توجه کرده‌اند. اپراتور تورهای لوکس «تاک» در حال گسترش سفرهای دریایی با کشتی‌های کوچک خود در ژاپن با یک برنامه سفر جدید از سئول به توکیو برای سال ۲۰۲۶ است که شامل کاوش در دریای داخلی ستو و یک گشت با راهنما برای کشف میراث هنرهای معاصر نائوشیما می‌شود. گروه هتل‌های لوکس «ماندارین اورینتال» قرار است از سال ۲۰۲۷ تا ۲۰۳۰ سه ملک بوتیک در ستوچی افتتاح کند، از جمله یک هتل به سبک ریوکان در نائوشیما – پس همین حالا بروید، قبل از اینکه جمعیت از راه برسد.

پاتاگونیای شمالی شیلی

چرا به آنجا برویم: یک اقامتگاه تاریخی در دل طبیعت و تجربیات سلامتی در «پاتاگونیای سبز»

قله‌های سر به فلک کشیده پارک ملی تورس دل پاین، در نوک جنوبی آمریکای جنوبی، در میان ماجراجویان جهان جایگاهی افسانه‌ای دارند، اما برای کسانی که به دنبال مسیرهای کمتر پیموده شده هستند، سرزمین‌های وحشی سرسبزتر پاتاگونیای شمالی در شیلی به طرز خوشایندی کشف نشده باقی مانده‌اند. جدیدترین دلیل برای بازدید؟ رنیوئه، پناهگاهی وسیع در کنار آبدره که در میان رودخانه‌های فیروزه‌ای، قله‌های صخره‌ای و جنگل‌های بارانی مه‌آلود که توسط کودکودها (کوچکترین گربه‌های وحشی قاره) و پودوها (کوچکترین گوزن‌های جهان) پیموده می‌شود، قرار گرفته است. داگ و کریس تامپکینز، حافظان محیط زیست آمریکایی، کار پیشگامانه خود را – که منجر به ایجاد و گسترش ۱۵ پارک ملی در سراسر شیلی و آرژانتین شد – با خرید زمینی به مساحت ۱۷۵۰ هکتار در این دره آغاز کردند. هموطن آمریکایی آنها، چارلی کلارک، بعدها این ملک را خریداری کرد، بنیاد حفاظت از طبیعت رنیوئه را راه‌اندازی کرد و در طول سال گذشته، خانه چوبی تامپکینزها را به یک اقامتگاه چهار اتاقه قابل رزرو با چشم‌اندازی به آتشفشان یخچالی میچینماهویدا تبدیل کرد.

افتتاح رنیوئه همزمان با موجی از پیروزی‌های حفاظتی منطقه‌ای از سال ۲۰۲۴ است، زمانی که فعالان محلی به اصطلاح «یوسیمیتی آمریکای جنوبی» را از دست توسعه‌دهندگان املاک نجات دادند و گنبدهای گرانیتی آن (محبوب صخره‌نوردان) را در پناهگاه طبیعی جدید دره کوچامو محافظت کردند. رودخانه‌های پوئلو و فوتالئوفو در نزدیکی قرار است در اوایل سال ۲۰۲۶ به دو اولین آبراه حفاظت‌شده در پاتاگونیا تبدیل شوند که این نمادهای شیری-فیروزه‌ای (مورد احترام قایقرانان آب‌های خروشان) را از بهره‌برداری انرژی محافظت خواهد کرد. در همین حال، هیجان‌خواهان می‌توانند استخوان‌های خسته خود را در اسپای «ریچوال پاتاگونیکو» که تابستان نیمکره جنوبی امسال در مجموعه چشمه‌های آب گرم سرسبز «ترماس دل سول» افتتاح می‌شود، استراحت دهند؛ این اسپا درست در کنار رودخانه پوئلو و نزدیک به اقامتگاه ماجراجویی هشت اتاقه و چشمگیر «تاوا رِفوجیو دل پوئِلو» که در سال ۲۰۲۳ افتتاح شد، قرار دارد.

نامیبیای شمالی

چرا به آنجا برویم: تازه‌واردهای با طراحی عالی و شایعه ورود کرگدن‌ها

نمکزارهای سوسوسولی با رنگ‌های خیره‌کننده‌شان در صحرای نامیب، مدت‌هاست که توجه مسافران را به خود جلب کرده‌اند، اما مناطق شمالی نامیبیا در سال ۲۰۲۶ دلباختگان طراحی را مسحور خواهد کرد. «وستیج کالکشن»، که به خاطر هتل‌های بوتیک و املاک خصوصی با دقت چیدمان شده‌اش در اسپانیا شناخته می‌شود، در حال راه‌اندازی چهار اقامتگاه است، یکی در تابستان ۲۰۲۶ و بقیه تا پایان سال، در مقاصدی از دامارالند، جایی که شیرهای سازگار با صحرا و گاوگوزن‌های قرمز پرسه می‌زنند، تا پارک ملی کمتر بازدید شده خائودوم – همگی با حسی heightened از سبک. کرگدن‌های سیاه کمیاب را می‌توان در مکان‌هایی مانند کوه‌های گروتبرگ مشاهده کرد، اما امیدها زیاد است که مسافران شروع به دیدن کرگدن‌های سفید در مکان‌هایی مانند پارک ملی اتوشا، سایت دیگری از اقامتگاه وستیج کالکشن، کنند، زیرا «آفریکن پارکس» در حال توسعه برنامه‌هایی برای توزیع این حیوانات قدرتمند از پروژه بازگردانی کرگدن خود است.

دو ملک از «نچرال سلکشن» نیز در می ۲۰۲۶ افتتاح می‌شوند. یکی «کمپ فیل هوانیب»، یک کمپ ۱۰ اتاقه با انرژی خورشیدی است که بازدیدکنندگان می‌توانند در آن به دنبال فیل‌ها در صحرای کائوکولند بگردند، و دیگری «نکاسا لینیانتی»، یک کمپ شش اتاقه در جزیره نکاسا در قلب منطقه حفاظت‌شده فرامرزی کاوانگو-زامبزی است. در اوایل سال ۲۰۲۶، منتظر «تیتاکا لاج» نیز باشید، اولین ملک گروه «نیومارک هتلز اند ریزروز» مستقر در کیپ‌تاون در نامیبیا، در پارک ملی بوابواتا. «موکوتی اتوشا» از گروه O&L Leisure، در حاشیه پارک ملی اتوشا، به تازگی «اسکای‌بوما» را راه‌اندازی کرده است، یک مکان غذاخوری در فضای باز در ارتفاع حدود ۲۶ فوتی از سطح زمین که غذاهای نامیبیایی را با تماشای ستارگان همراه خواهد کرد. این موج قابل توجهی از املاک با سبک عالی است که به نامیبیا می‌آیند – و فصل جدیدی را برای آینده سافاری این کشور نوید می‌دهند.

اولو، فنلاند

چرا به آنجا برویم: فرهنگ قطبی، مسیرهای هنری و برنامه‌های فرهنگی در تمام طول سال

اولو، واقع در جنوب دایره قطب شمال در فنلاند، چیزهای زیادی برای ارائه دارد؛ موقعیت دورافتاده آن، پاک‌ترین هوای اروپا، فرهنگ غذایی قطبی با تأثیر کم و تقریباً ۶۰۰ مایل مسیر پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری، آن را به یک مقصد دوستدار محیط زیست قابل اعتماد تبدیل کرده است. اما در سال ۲۰۲۶، این شهر به یکی از شمالی‌ترین پایتخت‌های فرهنگی اروپا تبدیل خواهد شد. تحت عنوان «تغییر اقلیم فرهنگی»، مجموعه‌ای از رویدادها بر راه‌حل‌های خلاقانه برای چالش‌های پیش روی اروپا و فراتر از آن در یکی از سریع‌ترین مناطق در حال تغییر جهان تمرکز خواهند کرد.

در زمستان، سنت‌های شمالی در «مردم یخ‌زده»، یک جشنواره موسیقی الکترونیک در خلیج یخی بوتنیا، و در نمایشگاه هنر معاصر سامی موزه هنر اولو، که مقاومت تنها مردم بومی اروپا را به نمایش می‌گذارد (تا می ۲۰۲۶ قابل مشاهده است)، به نمایش در می‌آیند. «ساعت اقلیم» یک مسیر هنری دائمی جدید است که در ژوئن با آثار تامل‌برانگیز هنرمندان مشهوری مانند رعنا بیگم از بریتانیا، در میان جنگل‌های اولو و در امتداد رودخانه‌ها و سواحل آن افتتاح می‌شود. از می تا آگوست، «جشنواره انقلاب تابستانی» تابستان را در یک تپه قطبی ۵۰۰ متری با چشم‌انداز به جنگل‌های کاج و دریاچه‌ها جشن خواهد گرفت، در حالی که «شام شب‌های تابستانی» مواد اولیه شمالی را در یک میز مشترک که در امتداد یکی از خیابان‌های اصلی اولو کشیده شده، برجسته خواهد کرد.

اولو به عنوان مرکز فناوری و علم فنلاند، در طول سال میزبان چندین پروژه هنر دیجیتال نوآورانه نیز خواهد بود. این پروژه‌ها شامل «ماشین صلح» یک‌ساله – یک چیدمان چندرشته‌ای توسط گروه فنلاندی «اکو کالکتیو» که از هوش مصنوعی برای طوفان فکری راه‌حل‌های مناقشه استفاده می‌کند – و یک موزه و مرکز علمی ۸۶,۰۰۰ فوت مربعی بی‌سابقه است که در پاییز ۲۰۲۶ افتتاح می‌شود، درست به موقع برای تماشای شفق قطبی در سالن تئاتر «فضای عمیق» آن.

مسافران می‌توانند با تکیه بر فرهنگ قوی سونای اولو (بین سوناهای دود چوب، سوناهای شناور روی رودخانه یا سوناهای لوکس انتخاب کنید) از فرهنگ فاصله بگیرند. در جشنواره سونای تابستانی، درمانگران سنتی سونا درمان‌هایی را که ریشه در میراث مردمی فنلاند دارند، مانند حمام برگ توس و آوازهای سونا، ارائه خواهند داد. هتل تازه بازسازی‌شده «لپلند هتلز اولو» با اتاق‌های طراحی‌محور و صبحانه‌هایی که حتماً باید امتحان کنید از ژانویه پذیرای مهمانان خواهد بود و یک هتل جدید «اسکاندیک گو» در اواخر سال ۲۰۲۶ افتتاح خواهد شد.

پلوپونز، یونان

چرا به آنجا برویم: لوکیشن‌های فیلم‌برداری، تاریخ هومری و مسیرهای پیاده‌روی

در ژوئیه ۲۰۲۶، فیلم کریستوفر نولان، «اودیسه»، بینندگان را به سفری به شبه‌جزیره اسطوره‌ای پلوپونز یونان خواهد برد. این کارگردان برنده اسکار صحنه‌هایی را در سواحل سینمایی جنوب غربی مسینیا فیلم‌برداری کرده است، جایی که حماسه‌های هومر در تاریخ باستان ریشه دارند. «کوستا ناوارینو»ی متمرکز بر پایداری، که میزبان چهار استراحتگاه لوکس و ورود اخیر رستوران‌هایی با مدیریت سرآشپزهای ستاره‌دار میشلن است، پایگاهی ایده‌آل برای کاوش در لوکیشن‌های فیلم‌برداری محسوب می‌شود. به سمت غار نستور در کنار اقیانوس پیاده‌روی کنید تا ببینید اودیسه مت دیمون چگونه سیکلوپ را فریب می‌دهد. در قلمرو پوزئیدون در ساحل اُمگا شکل وویدوکویلیا شنا کنید و از فلامینگوها در تالاب جیالوا عکس بگیرید. در قلعه متونی و شهر نزدیک پیلوس، جایی که پسر اودیسه از قهرمان جنگ تروا، پادشاه نستور، حکمت می‌جوید، قدم بزنید.

شخصیت‌های اسطوره‌ای هومر از میسنی‌ها الهام گرفته بودند که در دوره برنز در پلوپونز شکوفا شدند. در کاخ نستور در نزدیکی پیلوس، درباره این تمدن بیاموزید و به نقطه‌ای که باستان‌شناسان در سال ۲۰۱۵ یک مقبره جنگجوی میسنی پر از گنج را کشف کردند، مشرف شوید. این کشف درک ما از نحوه آمیختگی فرهنگ‌های میسنی و مینوآن برای به وجود آوردن تمدن غرب را بازنویسی کرد. گنجینه مقبره برای نمایشگاه «پادشاهی پیلوس» در لس آنجلس به صورت امانت بین‌المللی است، قبل از اینکه برای شش ماه به آتن بازگردد، و در اواخر سال ۲۰۲۶، بیشتر این آثار به سایر یافته‌های پیشگامانه پلوپونز خواهند پیوست و برای همیشه در موزه باستان‌شناسی تازه بازسازی‌شده چورا در مسینیا قرار خواهند گرفت.

هنگامی که در بهار ۲۰۲۶ تکمیل شود، شبکه ۱۰۷۵ مایلی «مسیرهای پلوپونز» جایگاه این کشور کوهستانی را به عنوان مقصدی برای تناسب اندام در فضای باز ارتقا خواهد داد. در امتداد مسیرهای قاطررو بازسازی‌شده، کوهنوردان می‌توانند روغن زیتون مشهور مسینیا را بچشند و از سایت‌های میراث جهانی یونسکو مانند میستراس در نزدیکی «یوفوریا ریتریت» بازدید کنند، که در ژوئن ۲۰۲۶ میزبان یک «جشنواره سلامتی» ریشه‌دار در فلسفه سلامتی یونان باستان خواهد بود.

پوتوسی، بولیوی

چرا به آنجا برویم: افتتاح یک اقامتگاه بزرگ و مهم، تجربیات لوکس در میان مناظر فرازمینی

جاذبه ستاره‌ای بولیوی از دیرباز «سالار د اویونی» فرازمینی بوده است، ۴۰۰۰ مایل مربع از پوسته درخشانی که پس از تبخیر دریاچه‌های ماقبل تاریخ به جا مانده و امروزه بزرگترین نمکزار جهان را تشکیل می‌دهد. این گستره سفید کورکننده که در ارتفاع ۱۲۰۰۰ فوتی در آند قرار گرفته، جاذبه‌ای مغناطیسی دارد. اما در پوتوسی بزرگتر، شهرداری که این نمکزارها را در بر می‌گیرد، این تنها منظره سورئال نیست. ذخیره‌گاه ملی ادواردو آواروا با «دره صخره‌ها»ی مجسمه‌وار خود، آب‌های سرخ‌رنگ «لاگونا کلورادا»، یک استخر چشمه آب گرم کوچک ۸۵ درجه فارنهایتی به نام «ترماس د پولکس»، و «لاگونا ورده» زمردین که در زیر آتشفشان پوشیده از برف لیکنکابور می‌درخشد، خیره‌کننده است. در اینجا، بیابان‌ها با آبفشان‌ها و میدان‌های زمین‌گرمایی بخارآلود با استخرهای نقره‌ای جوشان پر شده‌اند. تورهای چند روزه با جیپ مدت‌هاست که در جاده‌ها می‌پیچند و مسافran را برای دیدن این مناظر بیگانه‌مانند منتقل می‌کنند، در حالی که مناظر ردیف اول از ویکونیاهای در حال چرا و فلامینگوهای در حال پرواز را ارائه می‌دهند.

اما اکنون پروژه‌های هتل جدید و زیرساخت‌های بهتر در حال دگرگون کردن منطقه هستند و آن را برای مسافرانی که به دنبال راحتی هستند جذاب‌تر می‌کنند – و به آن کمک می‌کنند تا از شهرت دیرینه «فقط برای کوله‌گردها» خلاص شود. شرکت محلی «هیدالگو تورز» اکنون گشت‌های جدید و بسیار راحت را در سراسر پوتوسی ارائه می‌دهد، با خودروهای ۴×۴ و یک ون لوکس سفارشی با صندلی‌های به سبک کلاس تجاری، شامپاین و میان‌وعده در داخل، و حتی یک دستشویی مناسب – به علاوه گزینه یک وعده غذا بر روی یک «آپتاپی» (یک میز مشترک سنتی آندی) درست در وسط نمکزارها. در همین حال، «کریون تورز» یک برنامه سفر سه روزه از دهکده کوچک کوکسا به تالاب سبز با اقامت لوکس در یک کمپر ایرستریم نقره‌ای ارائه می‌دهد. برای ماجراجویان، «مسابقه اولترا بولیوی»، یک مسابقه پیاده‌روی ۲۲۰ کیلومتری در سراسر نمکزارها، دشت‌های بیابانی و تالاب‌های مرتفع، در سپتامبر ۲۰۲۶ بازمی‌گردد. به خصوص در اطراف اویونی، موجی از اقامتگاه‌های طراحی‌محور در حال بازتعریف معنای خوابیدن در میان زیبایی خشن بیابان است. «اکسپلورا» سه اقامتگاه کوهستانی مینیمالیستی را در رامادیتاس، چیتوکا و جیریرا اداره می‌کند – املاک چشمگیر و پایداری که توسط مناظر اثیری احاطه شده‌اند. در جیریرا، شهر کوچکی که به عنوان زادگاه کینوا طلایی ارزشمند بولیوی جشن گرفته می‌شود، بزرگترین افتتاح از همه در راه است، به لطف «کاسا گاستون». در مارس ۲۰۲۶، این هتل-موزه ترکیبی قرار است درهای خود را در دامنه‌های آتشفشان تونوپا باز کند. این ملک که توسط هنرمند فقید گاستون اوگالده، که پدر هنر معاصر بولیوی محسوب می‌شود، طراحی شده، تکنیک‌های ساختمانی باستانی را با طراحی معاصر در ۱۰ سوئیت ترکیب خواهد کرد، در حالی که تجربیات غوطه‌ورکننده‌ای را که ریشه در گردشگری پایدار دارند، ارائه می‌دهد.

شهرستان پرنس ادوارد، کانادا

چرا به آنجا برویم: یک منطقه شراب‌سازی جدیدتر با روحی قدیمی

شهرستان پرنس ادوارد – یا PEC – در حال حاضر یک مقصد محبوب برای تعطیلات آخر هفته طولانی برای بسیاری از کانادایی‌ها است، به ویژه کسانی که از تورنتو و مونترال می‌آیند (تنها چند ساعت رانندگی از هر کدام فاصله دارد). این منطقه در دهه گذشته به عنوان یک کانون برای هتل‌های بوتیک، کارخانه‌های شراب‌سازی کوچک خانوادگی و رستوران‌های در سطح جهانی در حال رشد بوده است، اما چیزهای بیشتری در راه است. تنها در سال ۲۰۲۵ در جبهه هتل‌ها، املاک تازه بازسازی‌شده‌ای مانند کلاب کلارامونت و ولینگتون جنرال درهای خود را باز کردند و گریزگاه شیک کنار دریاچه، واندر د ریزورت، تجربیات خود را با تمرکز بر غذای محلی و تفریحات فضای باز گسترش داد و یک اسپای نوردیک کنار دریاچه را افتتاح کرد. هپی سیلینگ شروع به ارائه کلاس‌های قایقرانی در امتداد خط ساحلی منحنی PEC کرد و چارلی، یک بیستروی محله‌ای بازیگوش در کانسِکون، در حال حاضر جمعیت را به خود جذب کرده است.

بسیاری از چیزهای جدید در شهر زیبای پیکتون متمرکز شده است که در چند سال گذشته توسط هتل‌هایی از جمله رویال دگرگون شده است. این هتل به نوعی به یک مرکز اجتماعی تبدیل شده است که مردم محلی و مسافran را به طور یکسان جذب می‌کند و با مؤسسات غذاخوری عالی مانند بار شراب از مزرعه به میز، تیا، و رستوران اسپانیایی، بوکادو، همراه شده است. اما از بیرون رفتن از شهر برای کشف صحنه غذایی شهرستان نترسید – PEC اکنون مکه سرآشپزهای جوان هیجان‌انگیزی است که مکان‌های خود را با تمرکز محلی افتتاح می‌کنند. میزهای برتر شامل دارلینگز، استلاز ایتری و لا کوندسا هستند که همگی با هر چیزی که در مراکز توریستی بزرگ پیدا می‌کنید رقابت می‌کنند. اگر به گردشگری شراب علاقه‌مند هستید، حتماً تاکستان‌هایی مانند ترینور، کلوسون چیس و هینترلند واین کمپانی را کاوش کنید. PEC ممکن است یکی از جوان‌ترین مناطق شراب‌سازی کانادا باشد، اما به لطف تروآر منحصر به فرد و آب و هوای خنک و ترد آن، شراب‌های قرمز زیبا، سفیدهای ترد و پت-نت‌های گازدار پیدا خواهید کرد.

وقتی صحبت از شهرستان پرنس ادوارد می‌شود، سال ۲۰۲۶ زمانی است که جهان به آنچه کانادایی‌ها سال‌هاست می‌دانند، پی خواهد برد.

مسیر ۶۶ (Route 66)، ایالات متحده آمریکا

چرا به آنجا برویم: ۱۰۰ سالگی «جاده مادر»

چراغ‌های نئون در امتداد مسیر ۶۶، بزرگراه نمادین ایالات متحده که بین شیکاگو و سانتا مونیکا کشیده شده، کمی روشن‌تر می‌سوزند، زیرا این جاده در سال ۲۰۲۶ صدمین سالگرد خود را جشن می‌