تیم تحقیقاتی با به‌کارگیری دامنه‌ای از روش‌ها و تجهیزات نوین، دایره گودال‌های «فوق‌العاده» دورینگتون را تحلیل می‌کند
Steven Morris
وجود دایره‌ای شگفت‌انگیز از گودال‌های عظیم که توسط مردمان نئولیتی در نزدیکی استون‌هنج ساخته شده، به لطف ترکیبی نوآورانه از تکنیک‌های علمی تأیید شده است؛ این ادعا توسط تیمی از باستان‌شناسان مطرح شده است.
ممکن است معماران استون‌هنج هنگام ساختن این بنای سنگی عظیم در ویلت‌شر به آسمان‌ها فکر کرده باشند، اما این تیم معتقد است سازندگان دایره گودال‌های دورینگتون بیشتر به دنیای زیرزمینی توجه داشته‌اند.
دایره دورینگتون حدود ۲۰ گودال را در بر می‌گیرد که بیش از یک مایل عرض دارد، به طوری که دیوارهای نئولیتی دورینگتون و سایت‌های ووده‌نج در مرکز آن واقع شده‌اند.
برخی از این گودال‌ها پهنای حدود ۱۰ متر و عمق ۵ متر داشته‌اند، و حفر آن‌ها در منظرهٔ آهکی نیازمند اراده و مهارت‌های مهندسی بوده است.
حضور ظاهری این دایره گودال‌ها برای اولین بار در سال ۲۰۲۰ افشا شد و برخی آن را بزرگ‌ترین سازه پیش‌دوری یافت‌شده در بریتانیا می‌نامند.
کشف این ساختار همچنین به‌عنوان مدرکی اولیه احتمالاً برای شمارش عددی مورد توجه قرار گرفت؛ چون ابعاد بزرگ آن نشان می‌داد سازندگان باید به‌نوعی موقعیت خود را ردیابی می‌کردند – این سازه آن‌قدر بزرگ است که نمی‌توان از نگاه ساده آن را ساخت.
با این وجود، تردیدهایی نیز مطرح شد؛ برخی از کارشناسان گمان می‌کردند این گودال‌ها ممکن است به‌عنوان ویژگی‌های طبیعی شکل گرفته باشند، نه اینکه بیش از ۴۰۰۰ سال پیش توسط انسان‌ها حفر شوند.
مقاله‌ای که در نشریه Internet Archaeology با عنوان «خطرات گودال‌ها» منتشر شد، جزئیات کارهایی را که از آن زمان انجام شده است بیان می‌کند و به این نتیجه می‌رسد که این گودال‌ها توسط انسان ساخته شده‌اند.
پروفسور وینسنت گافنی، از دانشکدهٔ باستان‌شناسی و علوم قانونی دانشگاه برادفورد که رهبری تجزیه و تحلیل را بر عهده دارد، گفت که معتقد است تحقیقات جدید نشان می‌دهد این گودال‌ها یک «ساختار فوق‌العاده» را تشکیل می‌دهند.
گافنی گفت که آن‌ها ترکیبی از روش‌ها را به‌کار برده‌اند که پیش از این به این شکل استفاده نشده بود. او افزود: «اندازه استثنایی این گودال‌ها، استراتژی نوآورانه‌ای را می‌طلبید تا بتوان آن‌ها را بدون نیاز به حفاری گسترده و بسیار پرهزینه بررسی کرد».
«چون هیچ فناوری واحدی نمی‌تواند به تمام پرسش‌ها پاسخ دهد؛ از انواع مختلف تجهیزات ژئوفیزیکی برای تعیین اندازه و شکل گودال‌ها استفاده شده است».
توموگرافی مقاومت الکتریکی عمق گودال‌ها را ارزیابی کرد و رادار و مغناطیس‌سنجی شکل آن‌ها را نشان داد. اما این نتوانست ثابت کند که این گودال‌ها توسط انسان ساخته شده‌اند؛ بنابراین هسته‌های رسوبی استخراج شد و مجموعه‌ای از تکنیک‌ها بر روی آن‌ها به‌کار گرفته شد، از جمله درخشندگی تحریک‌شده نوری که تاریخ‌گذاری مستقیم خاک را از آخرین بار مواجهه آن با نور خورشید فراهم می‌کند و «sedDNA» که DNA جانوری و گیاهی موجود در خاک را استخراج می‌کند.
پژوهشگران الگوهای تکراری در خاک از بخش‌های متفاوت این سایت وسیع یافتند که به‌نظر می‌رسد نشان می‌دهد انسان‌ها در ساخت آن مشارکت داشته‌اند. گافنی گفت: «این گودال‌ها نمی‌توانند به‌طور طبیعی شکل بگیرند؛ این اصلاً ممکن نیست». او افزود: «ما فکر می‌کنیم به هدف‌مان رسیده‌ایم».
تیم تحقیقاتی بر این باور است که این گودال‌ها ممکن است در دورهٔ نئولیتیک پایانی حفر شده باشند. دلیل دقیق این کار احتمالاً هرگز روشن نخواهد شد، اما گافنی گمان می‌کند که این ممکن است به باور به دنیای زیرزمینی مرتبط باشد.
او گفت: «حالا که مطمئن شده‌ایم این گودال‌ها یک ساختار هستند، ما یک بنای عظیم داریم که کیهان‌شناسی مردم زمان خود را بر روی زمین نقش می‌زند به شکلی که پیش از این هرگز ندیده‌ایم. اگر چنین چیزی در بریتانیا رخ دهد، حتماً در استون‌هنج اتفاق خواهد افتاد».
