مونیخ — یاکوب نتزر درباره موجی که موج‌سواران محلی آن را «E1» می‌نامند، می‌گوید: «رام‌نشدنی و خطرناک بود. فقط باتجربه‌ترین‌ها می‌توانستند روی آن موج‌سواری کنند.» این موج همواره متلاطم در امتداد یک نهر کوهستانی که از مرکز مونیخ می‌گذرد، برای غیر موج‌سواران و گردشگران با نام آیسباخ‌وِله یا «موج نهر یخی» شناخته می‌شود.
نتزر با نگاهی به جایی که زمانی موج در آنجا پدیدار می‌شد، درست زیر پلی در ورودی «باغ انگلیسی» شهر، می‌گوید: «واقعاً غم‌انگیز است که موج دیگر وجود ندارد.»
در اوایل ماه نوامبر، هنگامی که مهندسان شهری لای‌روبی کف آیسباخ – کانالی به طول دو کیلومتر (۱.۲ مایل) که شاخه‌ای از رودخانه ایزار است – را به پایان رساندند، دریچه‌های سد را باز کردند و دریافتند که آیسباخ‌وِله، که معمولاً موجی با ارتفاع ۱.۵ متر (۴.۹ فوت) از آب سرد رودخانه بود، به یک برآمدگی کوچک و بی‌شکل از آب‌های سفید در امتداد یک آبراهه خروشان تبدیل شده است.
نتزر که سال‌هاست روی آیسباخ‌وِله موج‌سواری کرده، می‌گوید: «معمولاً سه بخش داشت.» موج هر سه بخش را در بر می‌گرفت. «در دورترین قسمت، به داخل آب می‌پریدی و با برآمدگی‌هایی روبرو می‌شدی. در وسط، یک جای آرام‌تر و بهتر برای موج‌سواری بود، اما کار آسانی نبود، چون باید بخش‌های مختلف را پیش‌بینی می‌کردی و می‌دانستی کجا باید بپیچی.»
نتزر اولین باری را که در ۱۷ سالگی روی این موج موج‌سواری کرد به یاد می‌آورد. او می‌گوید: «در یک کافه کار می‌کردم و یکی از همکارانم نیمه‌شب، بعد از پایان شیفت کاری، مرا برای موج‌سواری به آنجا برد. راستش را بخواهید زیاد به آن فکر نکردم، فقط انجامش دادم.»
نتزر می‌گوید این آغاز اعتیاد او به موج‌سواری بود. از آن زمان به بعد، او به طور مرتب چه در باران، چه در آفتاب و چه در برف، با پوشیدن لباس غواصی سرتاسری خود، روی هر دو موج E1 و خواهر کم‌چالش‌ترش E2 در پایین‌دست رودخانه موج‌سواری می‌کرد.
الکساندر نویمان، یکی دیگر از موج‌سواران از «انجمن موج‌سواران رودخانه مونیخ»، می‌گوید مهندسان شهر در طول سال‌ها به طور مرتب کانال آیسباخ را لای‌روبی کرده‌اند، اما امسال به دلیل غرق شدن یک موج‌سوار در آیسباخ‌وِله در آوریل گذشته، این کار را با دقت بیشتری انجام دادند.
او توضیح می‌دهد: «آن‌ها می‌خواستند بفهمند که آیا مناطق خطرناکی وجود دارد که افراد ممکن است در آنجا گیر کنند یا نه. برای همین، کمی بیش از حد از رسوبات کف رودخانه را برداشتند و حالا موج به درستی شکل نمی‌گیرد.»
سوزانه مولباوئر، سخنگوی شهر مونیخ، در پاسخ به پرسش‌هایی درباره اقدامات شهرداری در مورد ناپدید شدن آیسباخ‌وِله، بیانیه‌ای را برای NPR صادر کرد: «برای مونیخ، موج آیسباخ نمادی از فرهنگ ورزش و تفریح شهری و همچنین یک جاذبه گردشگری منحصربه‌فرد و محبوب در سطح جهان است که به شکلی برجسته، مجموعه دیدنی‌های شهر را تکمیل می‌کند – به همین دلیل، سازمان گردشگری مونیخ امیدوار است که موج آیسباخ به سرعت بازگردد.»
کمی آن‌طرف‌تر از جایی که آیسباخ‌وِله وجود داشت، در دانشگاه فنی مونیخ، مارکوس دیسه، استاد هیدرولوژی، کتابی درسی را باز می‌کند و به فصل «پرش هیدرولیکی» اشاره می‌کند؛ پدیده‌ای هیدرولوژیکی که در آبراه‌هایی با جریان سریع مانند آیسباخ رخ می‌دهد و موجی قابل موج‌سواری ایجاد می‌کند. دیسه می‌گوید موجی مانند آیسباخ‌وِله به سرعت آب مشخصی به همراه یک «برآمدگی» از رسوبات در کف رودخانه نیاز دارد.
دیسه معتقد است که شهرداری احتمالاً همان برآمدگی زیر آب را برداشته است. او با لبخند می‌گوید: «کارشان را بیش از حد خوب انجام داده‌اند.»
چگونه می‌توان آیسباخ‌وِله را دوباره زنده کرد؟ دیسه می‌گوید: «من با میزان دبی آب بازی می‌کنم. شاید باید سعی کنند دبی را کاهش دهند، نیم ساعت صبر کنند و بعد اثرش را ببینند. می‌توانند یک سری آزمایش انجام دهند.»
دیسه می‌گوید اگر این روش جواب نداد، مقامات مونیخ باید سعی کنند شن و ماسه را به داخل کانال بریزند تا آن «برآمدگی» رسوبی را که احتمالاً در وهله اول باعث ایجاد موج شده بود، دوباره بسازند.
در کنار کانال آیسباخ، نویمان نظاره‌گر یک تیم مهندسی از هامبورگ است که توسط شهر مونیخ برای بررسی علت ناپدید شدن موج و بازگرداندن آن استخدام شده‌اند. آن‌ها در حال نصب تجهیزات GPS و سونار روی یک تخته موج‌سواری هستند تا آن را در رودخانه رها کرده و جریان آب و ساختار زیرآبی بستر رودخانه را بررسی کنند.
او می‌گوید اطمینان دارد که شهرداری به فکر منافع موج‌سواران است. موج‌سواری در این بخش از کانال – که تا سال ۲۰۱۰ متعلق به ایالت بایرن بود – قبلاً غیرقانونی بود تا اینکه شهرداری وارد عمل شد و با بایرن تبادل زمین انجام داد تا موج‌سواری در آیسباخ‌وِله را قانونی کند.
هیئت گردشگری شهر این مکان را در تبلیغات خود گنجانده است و نویمان می‌گوید آیسباخ‌وِله به بخشی جدایی‌ناپذیر از شهر تبدیل شده است.
با این حال، موج‌سواران از کندی روند کار برای بازگرداندن موج بی‌حوصله شده‌اند. نویمان می‌گوید یک هفته پس از ناپدید شدن موج، گروهی از موج‌سواران یک سطح شیب‌دار چوبی را در جایی که قبلاً موج قرار داشت، در آب فرو بردند و برای یک روز، موج دوباره بازگشت. اما مقامات این سازه را غیرقانونی تشخیص داده و آن را برداشتند. شهر همچنان در حال کار بر روی یک راه‌حل است.
اسمه نیکلسون از برلین در تهیه این گزارش مشارکت داشته است.
