در خصوص منابع آب، مینیسوتا شاید به‌خاطر لقب «سرزمین هزاران دریاچه» شناخته شود؛ این ایالت شامل یکی از دریاچه‌های بزرگ، دریاچه سوپریور، است که بیش از ۱۵۰ مایل از خط ساحلی خود را در مرز شمال‑شرق ایالت اشغال می‌کند. علاوه بر این، مینیسوتا بیش از ۹۰٬۰۰۰ مایل رودخانه دارد. آب‌های مینیسوتا نه تنها آب شرب و فرصت‌های تفریحی برای ساکنانش فراهم می‌کند، بلکه زیستگاه حیات‌وحش برای ۱۷ گونهٔ مار این ایالت نیز می‌باشد. با در نظر گرفتن این نکات، به سه رودخانه‌ای که بیشترین جمعیت مارها را در مینیسوتا دارند، می‌پردازیم.
رودخانه می‌سی‌سی‌پی
رودخانه می‌سی‌سی‌پی از دریاچه ایتاسکا آغاز شده و برای تقریباً ۷۰۰ مایل در مینیسوتا می‌جوشد. منطقه حفاظت‌شده ملی حیات‌وحش و ماهی‌رسانی بالایی می‌سی‌سی‌پی، ۲۴۰٬۰۰۰ هکتار از دشت سیلابی می‌سی‌سی‌پی را محافظت می‌کند که شامل ۲۶۱ مایل از این رودخانه بین واباشا (مینیسوتا) و راک‌آیلند (ایلی‌نویس) می‌شود. این منطقه همچنین زیست‌گاهی برای پرندگان مهاجر، ماهی‌ها و چند گونهٔ مار از جمله مار آب شمالی (Nerodia sipedon)، مار گازدار معمولی (Thamnophis sirtalis) و یکی از دو گونهٔ سمی مینیسوتا، ماساساگا شرقی (Sistrurus catenatus) فراهم می‌کند.
مار گوزن‌دار ماساساگا شرقی (Sistrurus catenatus) عمدتاً زیستگاه‌های مرطوب مانند تالاب‌ها، مرداب‌ها و باتلاق‌ها را اشغال می‌کند. اگرچه در تابستان ممکن است در نواحی خشک‌تر زندگی کنند، دو عامل در محدوده توزیع آن‌ها ثابت می‌ماند: ترکیبی از نور آفتاب و سایه برای تنظیم دمای بدن، و مناطقی با شکاف‌های سنگی یا لانه‌های پستانداران که برای خواب زمستانی استفاده می‌شوند. مار گوزن‌دار چوبی (Crotalus horridus)، گونهٔ سمی دیگر مینیسوتا، نیز بومی درهٔ بالایی می‌سی‌سی‌پی است و معمولاً در صخره‌های بیرونی و لبه‌ها، مراتع صخره‌ای و دامنه‌های جنگلی یافت می‌شود. اما مطالعات اخیر نشان می‌دهد که جمعیت این گونه به‌دلیل از دست رفتن زیستگاه‌ها در حال کاهش است. در حالی که مار گوزن‌دار چوبی به‌عنوان گونه‌ای تحت تهدید در مینیسوتا فهرست شده است، مار گوزن‌دار ماساساگا شرقی به‌دلیل کاهش جمعیت، به‌عنوان در خطر طبقه‌بندی شده است.
رودخانه سنت‑کروئ
رودخانه سنت‑کروئ یکی از شاخه‌های رودخانه می‌سی‌سی‌پی است. این رودخانه در ویسکانسین سرچشمه می‌گیرد و از مجموع طول ۱۶۴ مایل، ۱۳۰ مایل مرز بین ویسکانسین و مینیسوتا را تشکیل می‌دهد. بخش‌هایی از این رودخانه به‌عنوان مسیر آب ملی مناظر زیبا شناخته می‌شوند که هنگامی که از پارک بین‌ایالتی میان تیلورز فالز و سنت‑کروئ فالز می‌گذرد.
مار آب شمالی (Nerodia sipedon) در امتداد آب‌رسانی رودخانه سنت‑کروئ یا در پوشش گیاهی کنار حاشیه‌های آن معمولاً یافت می‌شود. این مار در این مکان‌ها از قورباغه‌ها، لارو قورباغه و حتی هنگام عبور از توده‌های ماهی‌ها با دهان باز تغذیه می‌کند. همان‌طور که نام آن نشان می‌دهد، مارهای آب شناگران ماهری هستند و می‌توانند برای مدت‌های طولانی به‌طور کامل زیر آب بمانند. در زمستان، معمولاً در شکاف‌های سنگی همراه با سایر مارها به خواب زمستانی می‌روند.
رودخانه مینیسوتا
رودخانه مینیسوتا از دریاچه بیگ‌استون در مینیسوتا که بر مرز داكوتای جنوبی قرار دارد سرچشمه می‌گیرد و مجموعاً حدود ۳۳۵ مایل پیش‌روی می‌کند تا به رودخانه می‌سی‌سی‌پی بپیوندد. این رودخانه عمدتاً از میان زمین‌های کشاورزی عبور می‌کند و از حوضه‌ای به‌مساحت ۱۷٬۰۰۰ مایل مربع آب می‌برد. با توجه به اینکه این رودخانه در سراسر ایالت جریان دارد، تعجبی نیست که مار گازدار معمولی (Thamnophis sirtalis) به‌طور مکرر در درهٔ رودخانه مینیسوتا یافت شود.
این مارها مقاوم هستند و برای زندگی در زیستگاه‌های روستایی و حاشیه‌ای، از جمله حیاط‌های خلوت، تپه‌ها و رودخانه‌ها، سازگار شده‌اند. آن‌ها معمولاً از منبع آب دائم فاصله کمی می‌گیرند. همان‌طور که زیستگاهشان متنوع است، رژیم غذایی آن‌ها نیز متنوع بوده و شامل قورباغه‌ها، پستانداران کوچک و به‌دلیل اندازه‌ی نسبتاً کوچکشان، حشرات و کرم‌خاکی می‌شود. به‌عنوان مارهای کوچک و لاغر، هر ساله به تل‌های مورچه‌ها، شکاف‌های سنگی یا لانه‌های ساخته‌شده توسط حیوانات کوچک بازمی‌گردند تا برای خواب زمستانی استفاده کنند.
مدیریت آفات مینیسوتا
در مینیسوتا، تمام مارها به‌عنوان جانوران وحشی شناخته می‌شوند و نقش طبیعی در اکوسیستم ایفا می‌کنند؛ آن‌ها جمعیت‌های جونده و حشرات را تحت کنترل نگه می‌دارند. هرچند دو گونهٔ مار سمی بوقلمونی بومی مینیسوتا وجود دارد، اما این گونه‌ها جمعیت کمّی دارند و احتمال مواجهه با آن‌ها ناچیز است. به همین دلیل، شایع‌ترین مارهای مشاهده‌شده در مینیسوتا مارهای غیر سمی مانند مار آب شمالی و مار گازدار معمولی هستند. با این حال، شایان ذکر است که بسیاری از مارها دم خود را به‌صورت صدادار تکان می‌دهند تا مارهای سمی را شبیه‌سازی کنند و از دست دیگران دور بمانند. بنابراین، اگر نمی‌توانید به‌اطمینان تشخیص دهید که کدام گونه است، بهتر است همهٔ مارها را رها کنید.
